„Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił (ἐκένωσεν, ekenōsen) samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,6-7). Wcielenie Syna Bożego to początek Jego ogołocenia. Jezus nie tylko staje się człowiekiem, ale wybiera drogę uniżenia – od betlejemskiej groty, przez życie w ukryciu, aż po śmierć na krzyżu. Ogołaca się z chwały, z należnej Mu czci, z ludzkiego bezpieczeństwa. Oddaje wszystko, by być z nami i dla nas. Chce, żeby Jego światło zamieszkało w naszej ciemności.

Wiosna, z każdej strony, zagląda do naszej SAMOTNI w Pruszczu, a my w dniach 10-16 marca 2025 r. przeżywałyśmy bardzo kameralne, rekolekcje wielkopostne z pisaniem ikony krzyża.

Matka Bożena Szerwentke (1902-1982), urszulanka Unii Rzymskiej, całe swoje życie poświęciła edukacji i formacji młodych kobiet w duchu urszulańskim. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej, gdzie szybko dostrzeżono jej charyzmat i zdolności organizacyjne. Była biologiem z wykształcenia, a jej szeroka wiedza z zakresu filozofii i teologii, połączona z wyjątkowym talentem pedagogicznym, pozwalała jej skutecznie podejmować tematy nurtujące młodzież.

Każdy człowiek staje w życiu przed momentem podjęcia ważnych decyzji. W języku hebrajskim słowo mishpat (מִשְׁפָּט) oznacza zarówno osąd, jak i sprawiedliwe rozstrzygnięcie, podkreślając odpowiedzialność i Boże prowadzenie w rozeznawaniu. W grece natomiast krisis (κρίσις) odnosi się do punktu zwrotnego, wyboru, który decyduje o dalszej drodze. Te dwa pojęcia doskonale oddają istotę decyzji, przed jakimi stawali bohaterowie biblijni – i przed jakimi stajemy my sami.

Abraham to postać, która uczy nas podejmowania decyzji w ciemno – bez pełnej wiedzy, ale z zaufaniem. Bóg wezwał go do opuszczenia wszystkiego, co znał: kraju, rodziny, dotychczasowego życia. Nie dostał szczegółowego planu ani obietnicy komfortu, a mimo to poszedł. Jak podejmować decyzje, gdy nie widzisz całego planu?

Gdy wiosna budzi się do życia, ziemia pokrywa się drobnymi kwiatami, które niczym małe, ciche zwiastuny nowego życia przynoszą nadzieję i radość. Wśród nich dwa wyróżniają się szczególnie: fiołek i krokus. Te niepozorne rośliny od wieków skrywają w sobie bogatą symbolikę, która może stać się inspiracją na drodze wiary. Jeden uosabia pokorę, drugi cierpliwą miłość – obie te cnoty prowadzą człowieka do głębszego spotkania z Bogiem.

W piątkowy wieczór 14 marca 2025 r. w Rybniku miał miejsce wyjątkowy czas skupienia dla dzieci i rodziców przygotowujących się do I Komunii Świętej. Towarzyszył nam niezastąpiony ks. Konrad Nowak, który dopiero co zakończył rekolekcje dla uczniów klas 4-7, a także rodzice z grupy Zadomowionych w Bogu. Do wspólnego czasu dołączyły też inne chętne rodziny – zaproszenie było otwarte

"W sobotę, 15 marca 2025 r., dołączyłyśmy do grupy ludzi z naszej parafii katedralnej, udającej się do Amsterdamu, by wziąć udział w Stille Omgang – cichej procesji" - piszą Siostry pracujące w Holandii.

Święty Bonawentura, wielki teolog i mistyk, nauczał, że całe stworzenie jest księgą, w której zapisane są ślady Boga. W swojej myśli odwoływał się do idei trzech stopni poznania Trójjedynego Boga w świecie: cienia (umbra) w rzeczach martwych, śladów (vestigia) w istotach żyjących oraz obrazu (imago) w człowieku, który zawiera w sobie wszystkie te stopnie. To właśnie w stworzeniu, które wyszło z rąk Stwórcy, możemy dostrzec Jego obecność, harmonię, mądrość i piękno.

W sobotni dzień, 22 lutego 2025 r., w urszulańskich murach klasztoru i szkoły przy ulicy Starowiślnej w Krakowie, odbyło się zapowiadane wcześniej spotkanie: „Płomień Ducha – wiara i nauczanie bł. Natalii Tułasiewicz”. 

Brescia to miasto w północnych Włoszech, w regionie Lombardia, położone u podnóża Alp, między Mediolanem a Weroną. W czasach św. Anieli Merici, miasto to było ważnym ośrodkiem handlowym i rzemieślniczym, znanym m.in. z produkcji broni i tkanin. Miasto znajdowało się pod panowaniem Republiki Weneckiej, co zapewniało mu rozwój gospodarczy, ale również wystawiało na zagrożenia i konflikty zbrojne.

Po kilku miesiącach pobytu  w Niderlandach możemy powiedzieć, że dotknęłyśmy nieco tutejszej kultury i obyczajów.