Warszawski dom prowincjalny sióstr urszulanek w ostatnich majowych dniach tętnił życiem. W jego gościnne progi zawitało wiele niezwykłych osób, a każda z tych wizyt przyniosła coś cennego — radość, refleksję, modlitwę i inspirację.

Nasze życie w Niderlandach zaczyna się stabilizować. Po powrocie z wakacyjnych wyjazdów, będziemy już wykonywały swoją pracę jako osoby zatrudnione w seminarium, Sint-Janscentrum, gdzie obecnie mieszkamy oraz w katedrze.  Będziemy nadal angażowały się w pomoc bezdomnym, wśród których jest niestety wielu Polaków. Jesteśmy też w trakcie organizowania grupy biblijnej dla mieszkających tu Polek.

O tym, że przechodząc przez życie zostawiamy ślady w sercach ludzi, których spotykamy, świadczy wspomnienie Doroty Fryc-Piętak o s. Alodii Sobolewskiej, zmarłej na początku maja. Siostra niemal cale swoje życie zakonne spędziła w kuchni, w dosłownym i w przenośnym tego słowa znaczeniu. A jednak była szczęśliwą, spełnioną kobietą, co zauważały osoby obok niej żyjące.

Salò – malownicze miasteczko położone nad zachodnim brzegiem jeziora Garda, w regionie Lombardia – było ważnym miejscem w życiu św. Anieli Merici. To tutaj, po śmierci rodziców i siostry, Aniela znalazła schronienie i wsparcie u krewnych. Choć doświadczała osobistego bólu, w Salò zaczęła rozpoznawać, jak wielką siłą jest wspólnota – obecność ludzi, którzy niosą pomoc, słuchają i towarzyszą.

„Pragnę zwrócić się do was z radosną i dodającą otuchy zachętą, abyście byli pielgrzymami nadziei ofiarując z hojnością swoje życie” – te słowa papieża Franciszka z Orędzia na 62. Światowy Dzień Modlitw o Powołania, które zdążył nam jeszcze zostawić, są nie tylko wezwaniem, ale i drogowskazem dla każdego z nas.

Dnia 7 maja 2025 s. Emmanuela Klich OSU uczestniczyła niecodziennej uroczystości, która odbyła się w Złoczewie (woj. Łódzkie, diecezja Kaliska) - mieście, w którym urodziła się nasza bł. Klemensa Staszewska OSU. Z inicjatywy dyrekcji i grona pedagogicznego Zespołu Szkolno-Przedszkolnego im. M. Kopernika w Złoczewie bł. Klemensa Staszewska została włączona do grona „Wielkich Złoczewian”.

We wtorek, 6 maja 2025 r., we wspólnocie krakowskiej, odbyło się „ostatnie pożegnanie” naszej s.Alodii Sobolewskiej, która odeszła do Pana 29 kwietnia 2025 r. w Pokrzywnie, w Infirmerii Prowincjalnej, gdzie przebywała od 18 kwietnia 2024 r. Uroczystość pogrzebowa zgromadziła zarówno rodzinę s.Alodii oraz zaprzyjaźnione osoby, a także duże grono Sióstr z różnych naszych wspólnot (z Lublina, Częstochowy, Tarnowa, Sierczy, Kosarzysk, Rybnika) i oczywiście siostry krakowskiej wspólnoty.

30 kwietnia 2025 roku nasza wspólnota w Tarnowie przeżywała radość przyjęcia Siostry Agnieszki do postulatu. Postulat jest pierwszym etapem formacji zakonnej. Uroczystość odbyła się po nieszporach i miała wyjątkowy, duchowy charakter.

Z inicjatywy siostry prowincjalnej, Iwony Skorupy i jej rady, przełożone urszulańskich domów razem z członkiniami rady, w dniach 26 kwietnia - 4 maja 2025 r., pielgrzymowały do miejsc związanych z życiem św. Anieli Merici, naszej Założycielki.

Tegoroczny koncert charytatywny zorganizowany w auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przez fundację Redemptoris missio był  pięknym wydarzeniem artystycznym. Zgromadzona publiczność mogła wysłuchać wielu utworów muzycznych w wykonaniu Orkiestry Reprezentacyjnej Sił Powietrznych Wojska Polskiego.

U Urszulanek w Lublinie, po powrocie do szkoły po przerwie świątecznej, uczniowie mówili niemal wyłącznie o jednym – o śmierci Papieża Franciszka. Dla dzieci należących do Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci to szczególnie bolesna wiadomość. Papież był dla nich nie tylko autorytetem, ale przede wszystkim duchowym przewodnikiem – doceniał ich zaangażowanie, zachęcał do modlitwy i podejmowania działań na rzecz najbardziej potrzebujących.

W Poniedziałek Wielkanocny, 21 kwietnia 2025 roku,  Ojciec Święty Franciszek odszedł do Pana.  Media  prześcigają się w podawaniu  szczegółów z jego życia, pontyfikatu, choroby i odchodzenia. My natomiast łączymy się z Kościołem, dziękując Bogu za papieża, który „lubił dostrzegać świętość w cierpliwym ludzie Bożym (..) świętość z sąsiedztwa” (Gaudete et exsultate, 7) i do tej świętości nas nie tylko zachęcał, ale niemal popychał, mówiąc: