S. Angélique, przełożona wspólnoty holenderskiej, przebywała z dwutygodniową wizytą w Indonezji. Siostra odpowiedziała na zaproszenie do udziału w jubileuszu 165-lecia jednej ze wspólnot urszulańskich w Jakarcie i prowadzonej przez nią szkoły Santa Ursula. Ze strony urszulanek indonezyjskich był to jeden z wyrazów wdzięczności wobec sióstr w Holandii, dzięki którym życie urszulańskie mogło zaistnieć i sukcesywnie  rozwijać się w tej części świata.

Historia tych dwóch prowincji naszego międzynarodowego Zgromadzenia jest przykładem wpisanej w nasze życie tajemnicy paschalnej. Bardzo prężna w przeszłości prowincja holenderska dała życie prowincji indonezyjskiej. Obecnie ta pierwsza z każdym rokiem się kurczy, podczas gdy ta druga cieszy się  licznymi powołaniami i prężnie działającymi dziełami apostolskimi, zwłaszcza  edukacyjno-wychowawczymi. Dotykamy w tym tajemnicy losu ziarna rzuconego w ziemię… ars vivendi, ars moriendi - sztuki życia i sztuki umierania …

Siostra Angélique, zwracając się do urszulanek indonezyjskich mówiła:

Drogie Siostry,

stoję przed wami z ogromną wdzięcznością za oddaną pracę naszych sióstr w Indonezji. Dzięki konsekwentnemu zaangażowaniu i wierze jesteśmy świadkami kwitnących nasion edukacji, które są zasiane i pielęgnowane w całym kraju. Niestrudzone wysiłki naszych misjonarek naprawdę zmieniły krajobraz, zwłaszcza w dziedzinie edukacji kobiet.

Postępy poczynione w edukacji kobiet nie tylko wzmocniły poszczególne osoby, ale także położyły podwaliny pod lepszą przyszłość całego narodu. Determinacja i poświęcenie, jakimi wykazują się nasze siostry w Indonezji, aby przygotować przyszłość narodu poprzez edukację, są godne pochwały. Edukacja jest kluczem do uwolnienia potencjału i wspierania postępu, a wasze wysiłki głęboko rezonują w sercach tych, których dotknęłyście.

Jako osoby odpowiedzialne za tę szlachetną misję, nadal wspierajmy się nawzajem, uznając, że zasiane przez nas nasiona wyrastają na drzewa wiedzy, które będą ocieniać przyszłe pokolenia. Niech nasza wspólna wizja edukacji w Indonezji nadal się rozwija, a owoce naszej pracy będą świadectwem transformacyjnej mocy edukacji.

Dziękuję i niech Bóg obficie błogosławi naszą misję!

Siostry Indonezyjki postarały się, by s. Angélique czuła się wśród nich u siebie, by czuła ich wdzięczność i by mogła zobaczyć „życie” wyrosłe z ziarna zasianego przez pokolenia urszulanek holenderskich. Misjonarki z Holandii do dziś, mimo podeszłego wieku, żywo interesują się życiem prowincji indonezyjskiej, utrzymują kontakt z Indonezyjkami, posługując się ich językiem.