Gdy współcześni faraonowie prześcigają się w dokonywaniu cudów, mających przyciągnąć naszą uwagę i zagarnąć w niewolę, Bóg nie przestaje „mówić do nas przez Syna” (por. Hbr 1,1). Czyni to przez znaki, które stawia przed nasze oczy: żłób – krzyż – ołtarz! W nich objawia swoją istotę… Istotę Boga, który w Synu „uniżył samego siebie, ogołocił… stał się posłusznym aż do śmierci krzyżowej…” (por. Flp 2, 5-11), by dokonać największego z cudów – zmartwychwstania!
Niech blask Jego zmartwychwstania przyćmi bożki współczesnego świata i na stałe zwiąże nas z Tym, który ma moc przywrócić nam ŻYCIE i uczynić szczęśliwymi !
Radosnego świętowania Tajemnicy naszego Odkupienia!
Siostry Urszulanki UR
W Starym Testamencie, winnicą Pana był dom Izraela. Bóg, w szczególny sposób, związał się z tym narodem Przymierzem Miłości, czuwał, otaczał opieką doglądał i troszczył się o ten wyjątkowy krzew. Przez wieki uczył sprawiedliwości - serdecznej relacji z Bogiem i bliźnimi zwłaszcza ubogimi i bezbronnymi. Pan cierpliwie oczekiwał na dobry zbiór i wytrawne wino. Oczekiwania Boga nie spełniły się. Spotkał go bolesny zawód. Umiłowany lud zawiódł swojego Pana.
Tym więcej jest trudu i niebezpieczeństw,
im większej wartości jest przedsięwzięcie.
św. Aniela Merici
