I Niedziela Adwentu: czuwanie w obliczu nadziei
I NIEDZIELA ADWENTU
I Niedziela Adwentu: czuwanie w obliczu nadziei
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Św. Efrem Syryjczyk, mistrz modlitwy i autor przepięknych hymnów, tak opisuje postawę wierzącego w czasach próby:
„Gdy świat drży w obliczu znaków, wierni wznoszą swoje serca do nieba, wiedząc, że ich Pan jest blisko. Każdy dzień czuwania jest dniem zwycięstwa nad ciemnością.”
Św. Efrem, nazywany „harfą Ducha Świętego”, był diakonem i poetą żyjącym w IV wieku w Mezopotamii. Jego pisma pełne są duchowej głębi, a hymny niosą nadzieję i wskazują na zbawczą obecność Boga w świecie pełnym chaosu. Efrem przypomina nam, że czuwanie to nie tylko oczekiwanie na przyszłość, ale przede wszystkim życie w obecności Boga tu i teraz.
Adwent to czas, by w zgiełku codzienności unieść serce ku niebu, odłożyć troski i z ufnością patrzeć na Tego, który przychodzi. Każdy dzień czuwania – modlitwy, ciszy, refleksji – jest zwycięstwem nad ciemnością i krokiem ku Światłu.
Pytania do refleksji:
Nie bójmy się podnieść głowy ku niebu. Niech ten Adwent będzie czasem czuwania, które otwiera serce na przychodzącego Pana!
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Nie wystarczy bowiem coś zacząć,
jeśli zabraknie wytrwałości.
św. Aniela Merici