Setna rocznica urodzin - to był piękny dzień. Wiele dziękczynnych Mszy świętych, transmisje telewizyjne i radiowe, pamiątkowe medale, znaczki i wystawy upamiętniające Wielkiego Polaka. Do wspólnego dziękczynienia dołączyły się dzieci z naszej szkoły lubelskiej. W domach rodzinnych powstały „Papieskie ołtarzyki”, przy których dzieci ze swymi rodzinami dziękowały za Papieża z Polski. Pierwszoklasiści wykonali papieskie chorągiewki. Niektórzy uczniowie przygotowali koncerty, w czasie których nie zabrakło śpiewu ulubionej piosenki Papieża - „Barki”.
Również w klasztorze lubelskim przygotowano wystawę upamiętniającą obecność Ojca św. jeszcze jako Biskupa i Kardynała. W tzw. „Pokoju Papieskim” można przeczytać własnoręcznie pisane przez Niego listy, życzenia świąteczne, różańce, okolicznościowe znaczki i zdjęcia ukazujące niezapomniane spotkania sióstr wspólnoty lubelskiej z przyszłym Świętym. W dniu wyboru na Stolicę Piotrową pod datą 16 października 1978 roku kronikarka zanotowała: „Podczas kolacji rozmawiałyśmy o konklawe. O 19.00 otworzyłyśmy telewizor. Jako pierwszą wiadomość podano wyniki wyborów nowego Papieża. Kiedy usłyszałyśmy Kardynał Karol Wojtyła, wszystkie spontanicznie wstałyśmy i biłyśmy brawo. To był wybuch radości! W tym czasie w naszym domu trwało spotkanie historyków KUL. Razem z nimi zgromadziłyśmy się w kaplicy, w której często odprawiał Mszę św., by odśpiewać uroczyście „Te Deum”. Także dzisiaj, w setną rocznicę jego urodzin, z całym Kościołem śpiewamy - Ciebie Boga wysławiamy za Wielkiego Człowieka, Papieża i Polaka.
s. Urszula Kupczyk OSU
Czas Adwentu dobiega końca. IV Niedziela to moment, w którym nasze serca przyspieszają, bo widać już blask zbliżających się Świąt. Wkrótce będziemy świętować przyjście na świat Zbawiciela – wypełnienie obietnicy, którą Bóg złożył ludzkości. Dzisiejsze czytania prowadzą nas głębiej w tajemnicę Bożego działania i przygotowują do spotkania z Chrystusem, naszym Królem narodów i Kamieniem węgielnym, na którym możemy oprzeć całe nasze życie. W tym czasie refleksji warto zatrzymać się na chwilę i zadać sobie pytanie: Czy moje serce jest gotowe, by przyjąć Tego, który przychodzi?
W duchowej radości
przejdźmy przez to nasze krótkie życie.
św. Aniela Merici