W czerwcu w naszym duchowym pielgrzymowaniu zatrzymujemy się w Wenecji – miejscu wyjątkowym, gdzie św. Aniela Merici doświadczyła ważnych chwil rozeznawania, modlitwy i służby bliźnim. Wenecja, ze swoim niezwykłym urokiem, labiryntem kanałów, światłem odbijającym się od wody i bogactwem kultury, zaprasza nas do zachwytu.
Patrząc na to miasto oczyma św. Anieli, uczymy się widzieć głębiej – nie tylko piękno architektury, ale piękno stworzenia, obecności Boga w świecie i w drugim człowieku. To zaproszenie do uważności i wdzięczności: za to, co nas otacza, za ludzi, których spotykamy, za drogę, którą prowadzi nas Pan.
Wenecja uczy nas, że piękno może być bramą nadziei. Kiedy świat wydaje się ciemny i pogmatwany, kontemplacja piękna – Bożego lub stworzonego przez człowieka – może stać się światłem prowadzącym nas z powrotem do Źródła.
Niech ten czas stanie się dla nas ćwiczeniem serca w dostrzeganiu piękna i dobra – zarówno w codzienności, jak i w miejscach, które pozornie znamy, ale które – spojrzeniem wiary – mogą odsłonić zupełnie nową głębię. Razem ze św. Anielą uczmy się mówić Bogu każdego dnia: Dziękuję.
6. Pielgrzymowanie nadziei ze św. Anielą – przystanek szósty: Wenecja
W sercu liturgii XIV Niedzieli Zwykłej bije puls radości, pokoju i duchowego orzeźwienia, które ogarnia nie tylko świat przyrody, ale także głębiny ludzkiego serca. Prorok Izajasz w pierwszym czytaniu ukazuje obraz Jerozolimy jako matki, która tuli, karmi i niesie na kolanach – obraz pełen czułości i pokoju. Padają tam słowa: „Oto ja skieruję do niej pokój jak rzekę” – w oryginale hebrajskim użyto tu słowa šālôm, które oznacza o wiele więcej niż brak wojny. Šālôm to pełnia życia, spokój wewnętrzny, harmonia z Bogiem, z sobą samym i światem – to duchowe nawodnienie dla spragnionej ziemi i duszy.
Trzeba słuchać rad i natchnień,
które Duch Święty nieustannie wzbudza
w sercach naszych.
św. Aniela Merici
