logo

XXXII Niedziela Zwykła

32 NIEDZIELA ZWYKŁA A Mt 25,1-13

   

Czuwajcie!  
           
                                                                     

Głównym przesłaniem przypowieści jest gotowość na opóźniający się moment Paruzji, na spotkanie z Chrystusem. Chodzi tu o czujność, która wiąże się z oczekiwaniem na Pana. Zycie chrześcijańskie jest wychodzeniem na spotkanie z Chrystusem, który nas zapewnia: Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze mną ( Por Ap 22,12).

Nie znamy dnia ani godziny Jego przyjścia. Wiemy, że każda chwila to kolejny krok na spotkanie z Panem.

Są ludzie mądrzy, przewidujący i przygotowani na te ważny moment spotkania z Bogiem. Są też inni – nierozsądni, nieodpowiedzialni, którzy nie myślą o przyszłości. Dlatego można przeoczyć najważniejszy moment w życiu, można rozminąć się z nadchodzącym Panem.

Czujność jest gotowością, by stanąć przed Bogiem w światłości i prawdzie, jest wierną aktywnością, czynną miłością oraz zrozumieniem wartości aktualnej sytuacji, o której wspomina przypowieść o słudze wiernym w Ewangelii św. Mateusza (por.24,45nn). Jakość naszego obecnego przygotowania na spotkanie z Bogiem decyduje o naszym przeznaczeniu.

Mądrość w przypowieściowej sytuacji – to praktyczna wiedza dotycząca zbawienia, jest również odpowiedzialnym przygotowaniem na  przybycie Chrystusa. Natomiast oliwa symbolizuje radość, moc, nadzieję oraz dobre uczynki obecne w naszych relacjach z Bogiem i z naszymi bliźnimi.  (por. Ps 24(23),5; Ps 45 (44),8).

Nasze życie na  ziemi jest ciągłym wychodzeniem ku Chrystusowi z płonącą lampą dobrych czynów.

Jezus nazywa swoich uczniów światłością świata. Oni mają świecić wszystkim ludziom, aby  widzieli ich dobre uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie (por. Mt 5,14nn).

s. Boguchwała Kuras OSU

Synowie światłości, synowie dnia odziani są w wiarę, miłość,
nadzieję zbawienia i czuwają pośród nocy aż do nadejścia dnia Paruzji
(por. 1Tes 5,2-8).

 

więcej rozważań »

V Niedziela Wielkanocna

W Starym Testamencie, winnicą Pana był dom Izraela. Bóg, w szczególny sposób, związał się z tym narodem Przymierzem Miłości, czuwał, otaczał opieką doglądał i troszczył się o ten wyjątkowy krzew. Przez wieki uczył sprawiedliwości - serdecznej relacji z Bogiem i bliźnimi zwłaszcza ubogimi i bezbronnymi. Pan cierpliwie oczekiwał na dobry zbiór i wytrawne wino. Oczekiwania Boga nie spełniły się. Spotkał go bolesny zawód. Umiłowany lud zawiódł  swojego Pana.

Na dziś

Patrz na Syna Bożego
jakby dla ciebie samej przyszedł na świat.
Jest twój, jest twoim wszystkim, 
jest twoją jedyną Miłością.

św. Maria od Wcielenia