XXIX Niedziela Zwykła
29. NIEDZIELA ZWYKŁA C Łk 18,1-8
Proście, a będzie wam dane
Dzisiaj interesują nas szczególnie dwie osoby z Jezusowej przypowieści: niesprawiedliwy sędzia i uboga wdowa.
Wdowa znajduje się w sytuacji beznadziejnej i sama musi walczyć o swoje prawa. Nie ma żadnego wsparcia, nikt jej nie broni, nikt nie pomaga, jest opuszczona przez wszystkich. Jest ofiarą bezprawia i arogancji. Wdowa jest symbolem wszystkich słabych, biednych, uciśnionych, którzy wołają do Boga o pomoc, jak niegdyś Mojżesz błagający Boga o ratunek dla narodu z rękami podniesionymi do nieba (por. Wj 17,11n). Wdowa jest również przykładem wytrwałej, ufnej, skutecznej, potężnej modlitwy.
Niesprawiedliwy sędzia, z Jezusowej przypowieści, izoluje się od ludzi i żyje egoistycznie we własnym świecie. Nie boi się Boga i nie liczy się z ludźmi (18,2). Bez skrupułów i bez litości lekceważy biedną kobietę.
Jednakże jej wytrwałość zmusza go do podjęcia pewnego działania i w końcu reaguje na prośby wdowy, nie dlatego by jej pomóc, lecz z egoizmu, aby się jej pozbyć, ponieważ naprzykrza mu się ta wdowa, bierze ją w obronę ( por 18,5).
Główne przesłanie tej przypowieści jest następujące : Sędzia nie jest obrazem Boga, lecz Jego przeciwieństwem. Bóg jest miłosierny i współczujący, chociaż Jego sposób działania nie zawsze jest dla nas zrozumiały, chociaż Jego odpowiedź na naszą modlitwę niekiedy nie jest szybka i dokładnie taka, jaką oczekujemy. Modlitwa musi być wytrwała i z wiarą. Jest rozmową z najlepszym, bliskim Przyjacielem, który zna nasze potrzeby i często odpowiada w sposób zaskakujący. Bóg zawsze stoi po stronie proszącego i potrzebującego.
Jeśli ten niesprawiedliwy sędzia w końcu reaguje na prośby wdowy, którą się dotąd nie interesował - czyż Bóg nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie ? (18,7). Jednak, wiele zależy od wiary, ufności, otwartości i gotowości na Boże działanie oraz zaakceptowania każdej, nawet najtrudniejszej odpowiedzi Boga na naszą modlitwę.
Chrystus nie gwarantuje, że da nam wszystko, czego pragniemy, ale zapewnia, iż weźmie w obronę każdego i pomoże gdy zło będzie zagrażać.
Bóg wysłucha prośby pokrzywdzonego.
Nie lekceważy błagania sieroty i wdowy kiedy się skarży.
Czy łzy wdowy nie spływają po policzkach,
a jej lament nie świadczy przeciw temu, kto je wyciska ?
Modlitwa biednego przeniknie obłoki
i nie ustanie, aż dojdzie do celu.
Nie odstąpi ona, aż wejrzy Najwyższy
i ujmie się za sprawiedliwym i wyda słuszny wyrok.
Pan nie będzie zwlekał (Syr 35, 13-19)
s. Boguchwała Kuras OSU
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia