XXIII Niedziela Zwykła
23 NIEDZIELA ZWYKŁA A Mt 18, 15-20
Jeśli Twój brat zgrzeszy...
Fragment dzisiejszej Ewangelii mówi o upominaniu braterskim. Upominanie w duchu Ewangelii jest przejawem miłości braterskiej jeśli wyklucza wszelkie pragnienia zemsty, chęci upokorzenia innych, pychę, próby zranienia kogoś.
Upomnienie nie może być wyniosłym moralizowaniem, bezdusznym wytykanie błędów czy osądzaniem.
Niewłaściwym podejściem do błędów, wykroczeń czy przewinień drugiego człowieka jest także źle zrozumiana tolerancja, fałszywe podejście do wolności, brak reakcji na zło.
Upominanie powinno być szczere i jasne.
Upomnienie braterskie jest owocne gdy prowadzi do pojednania, przebaczenia, nie osądzania, do właściwie pojętej tolerancji i troski o tego, który błądzi.
Pan Jezus ukazuje różne sposoby traktowania tych, których uważa się za złych. Doskonałym wzorem jest Jego postawa i sposób działania względem grzeszników, czyli maksimum cierpliwości oraz życzliwa miłość. Doskonałą ilustracją podejścia Chrystusa do zagubionych jest Jego troska i miłość względem celnika Zacheusza oraz grzesznej kobiety.
Dzisiejsza Ewangelia zachęca nas do naśladowania Jezusowego sposobu traktowania zagubionego w życiu człowieka oraz do życzliwej, szczerej pomocy w odnalezieniu właściwej drogi do Boga oraz do braterskiej wspólnoty.
Chrystus zachęca również do wspólnotowej modlitwy: Jeśli dwaj spośród was zgodnie o coś proszą, otrzymają wszystko od Mojego Ojca, który jest w niebie. Tam gdzie dwaj lub trzej zbierają się w Moje imię, jestem pośród nich (Mt 18,19n).
Jezus jest obecny we wspólnocie. Jest Emmanuelem – Bogiem z nami. Jest obecny gdy się razem modlimy w Jego imię we wspólnocie, w grupach apostolskich czy w rodzinie. Wspólna modlitwa zapewnia obecność Chrystusa, co gwarantuje jej skuteczność i wzmacnia łączące nas więzi.
Kochaj i czyń co chcesz.
Gdy milczysz, milcz z miłości, gdy mówisz, mów z miłością,
gdy upominasz, czyń to z miłością, gdy przebaczasz, przebaczaj z miłością.
Bądź źródłem miłości, ponieważ z tego źródła pochodzi jedynie dobro.
(Św. Augustyn)
s. Boguchwała Kuras OSU
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia