logo

Uroczystość Wniebowzięcia NMP

20  NIEDZIELA  ZWYKŁA    A     Mt 15,21-28

     
           
                                                                     

Miłość nie zna granic

Jezus udał się w stronę Tyru i Sydonu. Były to tereny zamieszkałe przeważnie przez pogan.

Izraelici, zasadniczo nie kontaktowali się z poganami. Według ich powszechnego przekonania, poganie uchodzili za  grzeszników i niewierzących. Często nazywano ich psami. Niektórzy egzegeci sądzą, że wyrażenie to miało wskazywać na różnicę pomiędzy Narodem Wybranym a poganami, których uważano za grzeszników i niewierzących.  

Pewna  kobieta kananejska- poganka , cierpiąca z powodu ciężkiej choroby córki, dręczonej przez złego ducha, pokonała nienormalną społeczną i kulturową barierę separacji, aby dotrzeć do Jezusa. Wie, że jako poganka nie może spodziewać się pomocy od Niego. Jednak nie traci  nadziei . Z ufnością, wytrwałością i wiarą pada na kolana przed Jezusem błagając o ratunek dla swojego dziecka dręczonego przez  złego ducha ( por Mt 15,22). Nie zniechęca się Jego milczeniem ani pozornie szorstką odmową, nie obraża się, nie rezygnuje, nie odchodzi. Jej miłość do córki jest tak wielka, że przetrwa każdą próbę. Ta matka przychodzi do Jezusa ze  swoją troskliwą macierzyńską miłością. Przychodzi z wiarą, czcią i uwielbieniem. Przychodzi z wytrwałą ufnością pokonując liczne trudności, przeszkody i upokorzenia, aby błagać o miłosierdzie dla swojego dziecka.

Kobieta prosi Jezusa o pomoc nie dla siebie, ale dla cierpiącej córki, ponieważ sama jest bezsilna wobec  takiej choroby.

O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie jak chcesz – odpowiada Jezus.

Wobec takiej wiary i postawy, współczujące i miłosierne serce Jezusa nie odmawia pomocy, nie odsyła cierpiącej kobiety, lecz spełnia jej pragnienia, uzdrawiając jej córkę , mimo że jest posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela (por. Mt 15,24). Wielka wiara nie rezygnuje lecz zawsze ufa, nieustannie prosi i puka do Bożego, miłosiernego Serca.

Jezus jest Bogiem, który zbawia, nawet wtedy, gdy wydaje się, że milczy.

Misja Jezusa zasadniczo ograniczała się tylko do Narody Wybranego. Później, apostołowie i uczniowie Jezusa będą kontynuować Jego  apostolską działalność  na całym świecie.

s. Boguchwała Kuras OSU

Gdybyście mieli wiarę jak ziarno gorczycy, powiedzielibyście tej morwie:
wyrwij się z korzeniami i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna
( Łk 17,6 )

więcej rozważań »

I Niedziela Adwentu: czuwanie w obliczu nadziei

Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.

 

          

Na dziś

Nie traćcie ducha.

św. Aniela Merici