Szukasz drogi
S. Jana Krogul
Pochodzę z terenów Warmii i Mazur. Zaskoczona i zadziwiona faktem, że Pan Bóg mnie potrzebuje i że wybiera mnie dla siebie, w wieku 23 lat wstąpiłam do Zakonu Sióstr Urszulanek. Nie umiałam Mu odmówić. I dzięki Bogu. Teraz przeżywam codziennie nową z Nim przygodę. Piękną przygodę. Śluby wieczyste złożyłam w 2006 roku. Kilka lat pracowałam jako nauczyciel edukacji początkowej w Krakowie. Tam uczyłam się od dzieci spontaniczności i „dziecięctwa Bożego". Potem byłam we wspólnocie nowicjatu, gdzie służyłam jako asystentka i ekonomka wspólnoty.
Obecnie zajmuję się duszpasterstwem powołań Polskiej Prowincji Urszulanek. Pracuję również w akademiku dla studentek i jestem liturgistką we wspólnocie wrocławskiej. Moje zainteresowania dotyczą przede wszystkim muzyki i liturgii. Słowo Boże, które przywiodło mnie niejako do Zakonu, to fragment Ewangelii o wąskiej drodze i ciasnej bramie. Dewizą życiową są słowa „Nikt za mnie kochać nie będzie". W każdym powołaniu bowiem chodzi o miłość.
S. Lidia Olszówka
Mieszkam i pracuję w Krakowie. Razem ze św. Anielą Merici wędruję ścieżką wiary, na której przeżywam wiele fascynujących przygód. Zapraszam Was do wyruszenia w podróż w celu odkrycia Jezusa Chrystusa i siebie samych w Nim.
S. Maria Bernarda Bilińska
Jak cudowne są dzieła Twoje Panie...
Nazywam się s. Maria Bernarda i pozdrawiam z przepięknej Polanicy, gdzie obecnie jest mój dom i gdzie służę młodym podczas katechezy, ale nie tylko... Zanim podjęłam drogę życia konsekrowanego wiele lat dane mi było służyć w ruchu Światło - Życie, zwanym popularnie „oazą", oraz w diakonii ewangelizacji. Pochodzę z Hureczka, małej miejscowości blisko granicy, niedaleko Przemyśla. Bardzo lubię delikatne brzmienie muzyki i ciszę lasu, zwłaszcza w górach oraz szum morza w wiosennej scenerii. Lubię tańczyć i śpiewać dla siebie. Kiedy za oknem pada śnieg i mam chwilę czytam wiele... a czasem coś maluję.
Staram się, by pasją mego życia każdego był Jezus. Nie znam odpowiedzi na wiele pytań, nie zawsze potrafię być błyskotliwą, ale kiedy spoglądam na stworzony świat stwierdzam ...jak cudowne są dzieła Twe Panie i jak piękne są ludzkie twarze... Cieszę się gdy rozbłyskają ludzkie oczy ....
S.Joanna Żuk
Odkrywamy tajemnice,
odkrywamy sens i znaczenia,
odkrywamy samych siebie,
odkrywamy świat na nowo,
świat zaklęty między słowami...
Urodziłam się na początku pewnej mroźnej zimy 1978 roku. Było zimno, ale od środka rozgrzewało mnie od pierwszych chwil życia moje serce. Dzieciństwo miałam raczej beztroskie, (piszę to w kontekście dzisiejszych obowiązków) oczywiście pominąwszy drobne epizody przedszkolne, kiedy wydawało mi się, że nikt mnie nie rozumie.
Pochodzę i wychowałam się na Lubelszczyźnie, ale już blisko Podlasia. Ta mieszanka niezwykle barwnych odcieni tych regionów, „odbiła się chyba na mnie" i moich zainteresowaniach. Z zawodu jestem polonistką. Z zamiłowania, niedoszłą aktorką. Chociaż jestem przekonana, że jeszcze w kilku zawodach czułabym się świetnie. Pozostałe moje zdolności, póki co uśpione, oczekują na swoje czasy.
Jednak gdybym bardzo krótko miała napisać coś o sobie, wówczas byłyby to tylko dwa słowa: JESTEM URSZULANKĄ i to już, albo dopiero piętnaście lat. Obecnie przebywam w naszej rybnickiej wspólnocie, tworząc ją przez swą obecność, pracuję w tutejszej szkole jako polonistka i codziennie rozmawiam z Tym, Który chce mnie tu mieć. Wierzę w to mocno, odkrywając każdego dnia prawdę o sobie, prawdę o Nim i Jego nieskończonej do mnie miłości. Teraz wiem, że jest wreszcie ktoś, kto mnie rozumie (mój dramat przedszkolny się skończył). Jestem przekonana, że szczęście można osiągnąć wówczas, gdy się odkryje swoje miejsce. Czego wszystkim życzę! No i jeszcze wtedy, gdy się lubi życie i muzykę. A ja życie i muzykę lubię bardzo! Naprawdę.
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Miejmy zawsze serca rozpalone miłością.
św. Aniela Merici
S. Małgorzata Krzesińska 
