Niedziela Świętej Rodziny
NIEDZIELA ŚWIĘTEJ RODZINY
Ojcowie Kościoła na Niedzielę Świętej Rodziny
Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje trzy obrazy, które składają się na tajemnicę Świętej Rodziny: dar życia, troskę o relację z Bogiem i wzajemne poszukiwanie.
Pierwsze czytanie z 1 Sm 1, 20-22. 24-28 to opowieść o Annie, matce Samuela, która ofiaruje swoje upragnione dziecko na służbę Panu. To akt głębokiej wiary i miłości, pokazujący, że rodzicielstwo nie jest tylko biologicznym faktem, ale również duchowym powołaniem. W języku hebrajskim imię Samuel oznacza „Bóg wysłuchał” – jest przypomnieniem, że każde dziecko jest owocem Bożej miłości i troski.
W drugim czytaniu, w 1 J 3, 1-2. 21-24, słyszymy o miłości Boga, który nazywa nas swoimi dziećmi. Święty Jan przypomina, że nasze relacje rodzinne – te biologiczne i duchowe – mają swój fundament w miłości Ojca. Greckie słowo „agape” użyte na określenie Bożej miłości wskazuje na miłość bezinteresowną, ofiarną, gotową na oddanie życia za drugiego.
Ewangelia Łk 2, 41-52 opisuje epizod zgubienia i odnalezienia Jezusa w świątyni. Zwróćmy uwagę na słowa: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2,49). W języku greckim zwrot „ἐν τοῖς τοῦ Πατρός μου” (en tois tou Patros mou) można przetłumaczyć jako „w sprawach Ojca” lub „w domu Ojca”. Jezus przypomina, że fundamentem każdej rodziny jest zjednoczenie z Bogiem i wspólne poszukiwanie Go przez ślady dobra, pozostawione w codzienności.
Rodzina Jezusa, Maryi i Józefa, choć wyjątkowa, mierzyła się z trudnościami i napięciami – jak każda rodzina. Jednak ich jedność była zakorzeniona w wierze i miłości. Święty Jan Chryzostom pięknie mówi o mocy miłości: „Taka jest bowiem moc miłości, która obejmuje, jednoczy i spaja nie tylko tych, którzy są obecni, bliscy i widoczni, ale także tych, którzy są daleko; i ani długość czasu, ani separacja w przestrzeni, ani nic innego tego rodzaju nie jest w stanie rozbić na kawałki tego, co czuje dusza.”
Miłość Świętej Rodziny może być wzorem dla każdej rodziny – jest to miłość, która ufa Bogu i ufa drugiemu człowiekowi.
Pytania do refleksji:
1.Jakie miejsce w naszej rodzinie zajmuje modlitwa i wspólne przebywanie w „sprawach Ojca”?
2.Czy potrafimy okazywać miłość naszym bliskim, także w chwilach napięć i trudności?
3.Jakie „dary” ofiarowujemy Bogu w naszej codzienności, na wzór Anny z pierwszego czytania?
4.Co możemy zrobić, by nasze rodziny bardziej przypominały Świętą Rodzinę?
Niech dzisiejsza uroczystość przypomina nam o tym, że rodzina jest przestrzenią miłości i wzajemnego wsparcia, która znajduje swój najgłębszy sens w Bogu.
Rodzina Jezusa, Maryi i Józefa, choć wyjątkowa, mierzyła się z trudnościami i napięciami – jak każda rodzina. Jednak ich jedność była zakorzeniona w wierze i miłości. Święty Jan Chryzostom pięknie mówi o mocy miłości: „Taka jest bowiem moc miłości, która obejmuje, jednoczy i spaja nie tylko tych, którzy są obecni, bliscy i widoczni, ale także tych, którzy są daleko; i ani długość czasu, ani separacja w przestrzeni, ani nic innego tego rodzaju nie jest w stanie rozbić na kawałki tego, co czuje dusza.”
Boże jesteś moim Życiem, bo mnie wypełniasz.
św. Maria od Wcielenia