III NIEDZIELA ADWENTU B  J 1, 6-8.19-28;

     Radujcie się!
                                

Teksty liturgiczne trzeciej Niedzieli Adwentu, zwanej Gaudete zachęcają do radości oraz do praktykowania tej pięknej cnoty.

Weselmy się z prorokiem, który napełniony Duchem Bożym, mówi o miłosiernym Bogu, o Jego łaskawości, dobroci i trosce względem każdego stworzenia. Ogromnie weselę się w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział szatą zbawienia. Niech się rozweselą, niech się radują, niech rozkwitają, niech śpiewają z radości i szczęście (por. Iz 61, 1-10; 35,1-6). Cieszmy się z Maryją , która rozradowanym sercem  wielbi Pana za wspaniałe Jego dzieła. (por. Łk 1, 47n). Radujmy się z Janem Chrzcicielem, który osobiście spotkał Światłość Świata – Jezusa, Syna Bożego i daje o Nim świadectwo  (por J 1,19-34).

Miłość Boża jest życiodajnym źródłem prawdy i radości. 

Prawdziwa radość nie zależy od zewnętrznych wydarzeń czy różnych, nawet trudnych, sytuacji życiowych, lecz od relacji człowieka z Bogiem. Nie znaczy to, że nigdy nie doznamy cierpienia czy rozczarowania. Przejściowe emocje, klęski czy przeciwności nie odłączą wierzącego od Boga. Radość jest ufnym przekonaniem o Bożej miłości i Jego działaniu w życiu człowieka. W Sercu Jezusa można czerpać siłę i radość mimo różnych trudów i problemów życiowych.

Izraelici, przez wieki czekali na przyjście Mesjasza. Gdy się pojawił na świecie,wielu Go nie rozpoznało, gdyż inne były ich wyobrażenia i oczekiwania.

Pojawił się człowiek posłany przez Boga , Jan mu było na imię, aby przygotować drogę dla Pana. Przedstawiał siebie jako głos nawołujący do  nawrócenia, do powrotu do Boga. Jan Chrzciciel  spełniał jakby rolę Pisma, dzięki  któremu  ludzie mogli rozpoznać Mesjasza w Jezusie. Dzięki wołaniu Jana Chrzciciela, Chrystus stawał się bliższy dla tych, którzy nad Jordanem oczekiwali zbawienia od Boga. Był drogowskazem pokazującym  właściwą i najpewniejszą drogę do Jezusa. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie ( J 1,26).

Jan jest głosem, który rozbrzmiewa także w pustyni ludzkiego serca  nawołując do przemiany życia. On ukazuje właściwą, i najpewniejsza drogę  do Jezusa oraz od Jezusa do  każdego człowieka.

Zawsze się radujcie nieustannie się módlcie!
W każdej sytuacji dziękujcie
1 Tes 5,16n

s. Boguchwała Kuras OSU

więcej rozważań »