II NIEDZIELA ADWENTU, Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

II Niedziela Adwentu, Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Zaledwie przedwczoraj słyszeliśmy uzdrawiające słowa Jezusa skierowane do niewidomych: „Niech wam się stanie” i również w dzisiejszym fragmencie Ewangelii (Łk 1, 26-38) Maryja z Nazaretu wypowiada ten sam akt wiary: ”Niech mi się stanie”.

Boska radość  

Zgoda na działanie Boga w życiu człowieka przynosi uzdrowienie. Zgoda Maryi przyniosła światu  Wielkiego Lekarza, który pragnie „opatrzyć rany swego ludu i uleczyć jego sińce po razach” (Iz 30, 26) i stała się naprawdę przyczyną naszej radości. Pierwszym słowem, jakie archanioł Gabriel wypowiedział do Maryi w dniu Zwiastowania, było właśnie „chaire” (χαίρε). Jest to starożytna grecka forma rozkazująca „χαίρω” (chairo), czasownika oznaczającego „radować się”, „cieszyć się”, „witać”, często używanego zarówno jako powitanie, jak i sposób pożegnania. Przesłanie anioła było jasne: „Znalazłaś łaskę u Boga” (Łk 1,30), ponieważ owocem bliskości Dawcy Życia jest radość z życia.

Maryja jako Matka Nieskalana i Nadzieja Chrześcijan

Wiele pokoleń chrześcijan sławiło Dziewicę Maryję jako tę, która w sposób wyjątkowy wypełniła wolę Bożą i przez to spełniła szczególną rolę historii zbawienia. Jej imię rozbrzmiewało w modlitwach pustelników, hymnach Ojców Kościoła, rozważaniach teologów i pieśniach wiernych. Iluż strapionych, wątpiących i utrudzonych szukało w Niej wsparcia, orędownictwa i pocieszenia! Dla wszystkich ma serce Matki, choć niejednokrotnie tak trudno nam zrozumieć, że jest to serce nieskalane grzechem. Maryja stała się dla teologów symbolem nadziei i nowego początku. Św. Efrem Syryjczyk, bodajże najgorliwszy wczesnochrześcijański piewca Maryi, w swoich hymnach opisywał Ją jako Tę, która łączy Stary i Nowy Testament. Przyrównywał Ją do Arki Przymierza, noszącej znak Nowego Przymierza, do kamiennych tablic Dekalogu, a także do krzewu gorejącego czy obłoku, które symbolizowały obecność Boga. Dzień narodzenia Jezusa porównywał do dnia stworzenia, podkreślając, że Maryja, przez swoje fiat, stała się początkiem nowego stworzenia.

Ikona Maryi i Ewy – zaproszenie do Nowego Życia

Szczególne miejsce w twórczości Syryjczyka nazywanego „Harfą Ducha Świętego” zajmuje paralela między Ewą a Maryją. "Oto świat! Dwoje ma oczu: lewe ślepe – to Ewa, prawe świecące – to Maryja" – pisał Efrem, zestawiając niewierność Ewy z doskonałym posłuszeństwem Dziewicy.

Znaczenie tego zestawienia pogłębia się, gdy spojrzymy na symbolikę imienia Ewy – hebr. חַוָּה (Chawwah), które oznacza "niosącą życie". Maryja, jako Nowa Ewa, w pełni wypełnia tę misję, przynosząc światu nowe życie w Chrystusie. Dzięki Niej możemy żyć nowym życiem – życiem łaski i zbawienia. W tym duchu warto spojrzeć na koptyjską ikonę "Ewa i Maryja", która ukazuje wzruszającą scenę: Maryja przytula Ewę, obejmując ją z czułością i nadzieją, zapraszając do przyjęcia życia w łasce. My także jesteśmy powołani, by dawać życie – zarówno fizycznie, jak i duchowo. Maryja zachęca nas, abyśmy przyjmowali te przestrzenie w sobie, które wydają się "nieżywe" – pełne grzechu, lęku czy rozpaczy – i przynosili je Jezusowi, który jest "Bogiem bliskim – nie dalekim". W tym objawia się wielka tajemnica naszej wiary: Chrystus przychodzi, aby ożywiać to, co martwe, i napełniać nas pełnią życia.

Naśladować Chrystusa przez Maryję
Św. Efrem nazywał Maryję m.in. „Nietkniętą”, ”Całą czystą”, „Jaśniejszą od promieni słońca i błyskawic” „Nadzieją pozbawionych nadziei” i „Królową wszystkich”. Te wezwania wyrażają nie tylko głęboką cześć dla Maryi, ale także ukazują Ją jako Tę, która jednoczy całą historię zbawienia.  W Jej macierzyńskim wstawiennictwie i nieskazitelnej czystości chrześcijanie przez wieki znajdowali pocieszenie i siłę do naśladowania Chrystusa. Jak pisał św. Efrem, "wielkie są Jej imiona, a każde z nich jest darem dla tych, którzy z wiarą je wypowiadają".

Niech więc dzisiejsza Uroczystość Niepokalanego Poczęcia będzie dla nas okazją, by na nowo odkryć Maryję jako DAR. Jej posłuszeństwo i zaufanie, serce czyste i przyjmujące umacniają również nas na drodze naszej wiary i osobistych wyborów. Módlmy się o przylgnięcie do Matki Boga, aby pełnia radości i życia rozjaśniła naszą codzienność.

Pytania do refleksji

1. W jaki sposób mogę w swoim życiu powiedzieć Bogu "niech mi się stanie" ?
2. Jakie przestrzenie w moim sercu wydają się "nieżywe"? Czy zapraszam do nich Chrystusa?
3. Co dla mnie oznacza radość wynikająca z bliskości Boga?
4. Jakie cechy Maryi – takie jak pokora, posłuszeństwo czy nadzieja – są dla mnie inspirujące?
5. Czy potrafię odnaleźć w Maryi Matkę i Przewodniczkę w swojej codziennej drodze wiary?

więcej rozważań »