2024-07-14 XV Niedziela Zwykła
XV NIEDZIELA ZWYKŁA Mk 6, 7-13
Bóg wybrał nas w Chrystusie,
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Ef 1,4
Chociaż mieszkańcy Nazaretu odrzucili Jezusa, Jego słowo docierało do innych miejscowości, do ludzi z otwartym, na sprawy Boże, umysłem i sercem. Do współpracy dla królestwa Bożego Jezus zaprosił swoich uczniów.
Apostołowie udali się najpierw do ludzi z pobliskich wiosek i głosili im dobrą nowinę o zbawieniu.
Ewangelia podaje ważne instrukcje dotyczące sposobu życia oraz apostolskiej działalności misjonarzy. Wyposażenie ich powinno być skromne, bez zapasów, bez pieniędzy, bez zbędnych osobistych rzeczy. Wiara i ufność Apostołów w Bożą opatrzność – to priorytety w przekazywaniu orędzia o miłosierdziu najlepszego Ojca, który pragnie zbawić wszystkich ludzi.
Jak niegdyś Izraelici wędrujący z Egiptu do Ziemi Obiecanej (por. Wj 12, 11) – uczniowie Chrystusa również podróżują do swojej „ziemi obiecanej”- do nieznanej, nowej rzeczywistość, do powierzonej im działalności apostolskie.
Jezus przekazał swoim Apostołom szczególne dary: władzę nad duchami nieczystymi i wszelkim złem, moc uzdrawiania chorych oraz dar przekazywania pokoju tym, którzy ich przyjmą jako Bożych misjonarzy głoszących dobrą nowinę o zbawieniu (por. Łk 9,6).
Ubóstwo i rezygnacja ze zbędnych rzeczy materialnych – to najlepszy sposób na skuteczną działalność apostolską. Uczeń Chrystusa nie powinien liczyć tylko na własne uzdolnieniai możliwości ani na szczególe zabezpieczenia. Wiara i bezgraniczna ufność w opatrzność Boską jest podstawowym priorytetem w pracy misjonarskiej. Gdzie obecny jest Bóg, tam będą środki i zasoby potrzebne w codziennym życiu, tam nie będzie brakować koniecznego wyposażenia dla owocnej pracy apostolskiej. Dobra duchowe są przede wszystkim najbardziej potrzebne, aby przekazywać je ludziom, którym głoszono Ewangelię.
Każdy misjonarz, podobnie jak Chrystus, musi być przygotowany na brak zrozumienia, krytykę czy odrzucenie przez swoich słuchaczy. Wielka nagroda jest przygotowana dla niego w niebie za trud i poświęcenie w pracy dla królestwa Bożego.
Chrześcijanin jest także apostołem posłanym przez Jezusa,
aby dzielić się otrzymanym darem i głosić królestwo Boże nie tylko słowami,
lecz przede wszystkim przykładem życia zgodnego z Ewangelią.
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Wiernie i radośnie
trwajcie w rozpoczętym dziele.
św. Aniela Merici