2024-02-04 V Niedziela Zwykła
V NIEDZIELA ZWYKŁA B (Mk 1,29-39)
W domu Piotra
Po opuszczeniu synagogi w Kafarnaum, Jezus udał się do domu Piotra i Andrzeja. Teściowa Piotra chorowała, leżała w łóżku z wysoką gorączką. Jezus podszedł do niej, podniósł ją ująwszy za rękę, tak że gorączka ją opuściła, a ona im usługiwała.
W dotyku Jezusa była moc uzdrawiająca. Chrystus często dotykał ludzi, którzy potrzebowali uzdrowienia. Dotykał trędowatego, chociaż, według żydowskiego prawa, dotykanie takiego chorego czyniło człowieka nieczystym (por. Mk 1,41). Dotyk Jezusa był zawsze łagodny i leczący.
Wdzięczna, uzdrowiona kobieta natychmiast usługiwała Jezusowi i Jego uczniom.
Tego wieczoru przyniesiona do Jezusa wszystkich chorych i opętanych przez szatana, a Jezus uzdrowił wielu z różnych chorób. Syn Boży jest współczującym, miłosiernym, poświęcającym się dla ludzi Sługą Bożym.
Uzdrawiając chorych, Bóg objawia swoją miłość i troskę o człowieka w zbawczej misji Jezusa, który przychodzi leczyć ludzkie choroby i słabości nie tylko fizyczne , lecz także duchowe.
Pozwólmy Jezusowi przychodzić i być blisko nas - w naszych zranieniach, cierpieniach, chorobach, słabościach, w naszym codziennym niedomaganiu i bólu. Bóg przychodzi z pomocą jako miłujący Ojciec. Ciepły, delikatny dotyk Jego rąk leczy wszystkie dolegliwości i każdy ból.
Misja Jezusa w budowaniu królestwa Bożego, również dotyczy przemiany jakość ludzkiego życia. Jest darem nowego życia, życia Bożego w sercu człowieka. O takiej mesjańskiej działalności Chrystusa wspomina już w Starym Testamencie Izajasz (por. 35,4-6).
Terapia Jezusa uzdalnia do powrotu do normalnej, codziennej egzystencji. Uzdrowiony przez Jezusa człowiek, podobnie jak teściowa Piotra, staje się dyspozycyjny, aby, otrzymanymi od Boga darami, służyć Bogu i ludziom z miłością i bezinteresownym oddaniem.
S. Boguchwała Kuras OSU
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne są rodzaje posługiwania,
ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkim.
Wszystko zaś objawia się w Duchu dla wspólnego dobra.
(1 Kor 12, 4-7)
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Nie traćcie ducha.
św. Aniela Merici
