2024-01-28 IV Niedziela Zwykła
IV NIEDZIELA ZWYKŁA B Mk 1,21-28
Jezus zwycięża zło
Jezus wybrał Kafarnaum jako bazę swojej działalności w Galilei. Było to miasteczko rybackie na głównej trasie z Egiptu do Damaszku.
W szabat wszedł do synagogi i nauczał. Ludzie zdumiewali się , nauczał bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Tam wyzwolił opętanego człowieka od demona, co doprowadziło do konfrontacji ze złym duchem. Walka ze złem i demonem była i zawsze pozostaje najważniejszą sprawą w działalności Chrystusa.
Opętany był człowiekiem słabym, bezbronnym, rozbitym zniewolonym przez zło. W nim mieszkał demon – wróg, który chciał uczynić z niego swojego niewolnika. Jednakże Boża moc Jezusa okazała się silniejszą od potężnego zło.
Moc Boża, którą Jezus wyrzucał demony, jest obecna także w Jego nauczaniu. Gdziekolwiek Chrystus głosi Słowo Boże, tam obecna jest również Jego siła, aby leczyć i wyzwolić człowieka od złego ducha niszczącego życie i więź z Ojcem w niebie.
Niektórzy egzegeci sugerują, że we fragmencie ewangelicznym Mk 1, 21-28 nie chodzi o fizyczne schorzenie, lecz o zło natury duchowej, które stanowi barierę dla przyjęcia Dobrej Nowiny. W takiej sytuacji egzorcyzmy uwalniają od złego ducha, który rzucając się, z wielkim krzykiem opuszcza zniewolonego człowieka.
Wszystko co zostało spowodowane grzechem, trzeba zniszczyć wraz z korzeniami, aby nastąpiło całkowite oczyszczenie (Michael Fallon).
Wypędzenie złego ducha jest usunięciem zła, oczyszczeniem zatrutego organizmu czy terenu. Tam, gdzie przechodzi Jezus, ziemia zostaje uwolniona od mocy zła i na nowo staje się mieszkaniem człowieka, przestrzenią wolności i miejscem wspólnoty.
W dzisiejszym świecie, demony zniewalają swoje ofiary nie tylko zewnętrznie, lecz w subtelny, wyrafinowany sposób, niszczą je przede wszystkim w sferze duchowej. Zewnętrznym przejawem ich działań są współczesne bożki takie, jak: egoistyczna walka o korzystną pozycję społeczną, sukcesy i zyski, oparte na krzywdzie ludzkiej, pieniądz, układy, zmysłowość, przesadny materializm, pseudo kultura itp. (por. St. Biel SJ).
Cudowne uzdrowienie w synagodze, ukazuje potęgę Bożego słowa, które pokonuje wszystko, co niszczy prawdziwą wolność człowieka.
S. Boguchwała Kuras OSU
Tam, gdzie Jezus działa, człowiek zostaje uwolniony od zła
i na nowo staje się mieszkaniem Boga.
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Boże jesteś moim Życiem, bo mnie wypełniasz.
św. Maria od Wcielenia