XV NIEDZIELA ZWYKŁA A Mt 13, 1-23

Żyzna gleba ludzkiego serca

Przypowieść o siewcy i ziarnie jest dobrym obrazem pokazującym los Bożego Słowa w ludzkim sercu.

Bóg jest hojnym siewcą, który wytrwale sieje ziarna swojego słowa w glebę współczesnego świata, gdzie uzyskanie dobrego plony sprawia liczne trudności. Jezus sieje również w każdym ludzkim sercu, mimo ryzyka o jego los. Plon bowiem zależy od otwartości serca i umysłu człowieka.

Ziarno posiane przy drodze oznacza tych, którzy słuchają, ale nie rozumieją właściwej treści Jezusowego nauczania. Są to, na przykład, ludzie powierzchowni, roztargnieni, skoncentrowani na sprawach dalekich od ewangelicznego przekazu. W ich sercach słowo Boże nie wydaje plonu. 

Ziarno padające na skałę określa człowieka płytkiego, bez głębi i korzenia. Jest to osoba niestała, o zamkniętym sercu, zobojętniała, załamująca się gdy przychodzą trudności czy prześladowania.

Ziarna posiane między ciernie – to ludzie zbytnio zatroskani o sprawy doczesne, o bogactwa i różnego rodzaju światowe wartości, które rosną w ich sercach wypierając i zagłuszając słowo Boże.

Jeśli gleba ludzkiego serca jest jałowa, skalista czy obrośnięta chwastami, wówczas nie wydaje plonu, lecz pozostaje bezpłodną. To nie słowo Boże jest bezowocne, lecz ludzkie serce. Słowo Boże potrzebuje żyznej gleby, aby mogło owocować w sercu człowieka.

W powyższych trzech przypowieściowych przypadkach gleba nie wydała plonu.

Jednakże tam, gdzie ziarno słowa Bożego wzrastało w otwartym, dobrym sercu przyniosło obfite owoce.

Ziarno podające na glebę żyzną oznacza tych, którzy słuchają słowa Bożego otwartym sercem i umysłem, rozumieją je właściwie i kształtują swoje życie według zasad zawartych w Ewangelii.

s. Boguchwała Kuras OSU

  -------------------------------------------------

Słowo Boże jest delikatne, subtelne, nie forsuje stawianych barier, oporów, uników, lecz czeka cierpliwie na przyjęcie do ludzkiego otwartego serca i umysłu.

więcej rozważań »