logo

2022-12-04 II Niedziela Adwentu

II NIEDZIELA ADWENTU Mt 3,1-12

Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie

Jan Chrzciciel nawoływał do nawrócenia na pustyni, nie w wielkich miastach czy w świątyni Jerozolimskiej, gdzie mógł spotkać tłumy pielgrzymów. Nad Jordan przybywali ludzie z różnych miejsc i środowisk, aby go słuchać, wyznawać swoje grzechy i przyjąć jego chrzest w wodach Jordanu. Może byli zniewoleni jego głosem, którego echo rozlegało się bardzo daleko i którego nie zagłuszał hałas i zgiełk miejski czy biznesowe dysputy.

Był to głos szczególny, stanowczy, surowy, mocny, bezkompromisowy, budzący lęk przed sądem Bożym i karą za grzechy, głos wzywający do przemiany serca, do prostowania krętych ścieżek życia.

Głos Jana Chrzciciela skierowany jest do każdego człowieka i ma pobudzić do zasadniczej zmiany życia, do powrotu do miłosiernego Ojca, który jest źródłem świętości. Chrzest Jana był znakiem nawrócenia, chrzest Jezusa świadczy o miłości Boga – która jest przemieniającą mocą. Jan Chrzciciel groził sądem Bożym, Jezus obdarza łaską.

Nawrócenie (gr. Metanoia) jest przede wszystkim wewnętrzną przemianą serca, zmianą dotychczasowego postępowania, zerwaniem z grzechem i powrotem do przebaczającego, miłującego Boga. 

Całe życie człowieka staje się procesem nawracania, czyli dążenia do lepszej jakości życia - do świętości.

W procesie nawracania trzeba się oderwać od tego, co zniewala, obalić pień, który może zasłaniać najbardziej istotne sprawy. Takim pniem może być np. egoizm, który myśli tylko o sobie, o swoich  interesach a nie dostrzega drugiego człowieka i jego potrzeb (Por. Papież Franciszek, homilia).

Nawrócenie, jest szczególną, przemieniającą łaską. Przypomina o tym już w Starym Testamencie prorok Ezechiel: Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi. Oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe, i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chce tchnąć w was i sprawić, abyście żyli według moich nakazów i przestrzegali przykazania, i według nich postępowali (Ez 36,25-27).

Szczere nawrócenie wydaje obfite owoce godne nawrócenia (por Mt 3,8). 

W nauczaniu św. Pawła owocami Ducha, tak bardzo potrzebnymi w życiu codziennym są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5,22).

Pustynia adwentowa jest potrzebna, ponieważ uczy nas jak mówić głosem Ewangelii - głosem miłości i miłosierdzia, oraz uczy pokory.

s. Boguchwała Kuras OSU

Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie. Dla Niego prostujcie ścieżki.
Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą.

Iz 40,3; Mt 3,3

 

                  



 

więcej rozważań »

I Niedziela Adwentu: czuwanie w obliczu nadziei

Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.

 

          

Na dziś

Patrz na Syna Bożego
jakby dla ciebie samej przyszedł na świat.
Jest twój, jest twoim wszystkim, 
jest twoją jedyną Miłością.

św. Maria od Wcielenia