II NIEDZIELA ADWENTU Mt 3,1-12

Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie

Jan Chrzciciel nawoływał do nawrócenia na pustyni, nie w wielkich miastach czy w świątyni Jerozolimskiej, gdzie mógł spotkać tłumy pielgrzymów. Nad Jordan przybywali ludzie z różnych miejsc i środowisk, aby go słuchać, wyznawać swoje grzechy i przyjąć jego chrzest w wodach Jordanu. Może byli zniewoleni jego głosem, którego echo rozlegało się bardzo daleko i którego nie zagłuszał hałas i zgiełk miejski czy biznesowe dysputy.

Był to głos szczególny, stanowczy, surowy, mocny, bezkompromisowy, budzący lęk przed sądem Bożym i karą za grzechy, głos wzywający do przemiany serca, do prostowania krętych ścieżek życia.

Głos Jana Chrzciciela skierowany jest do każdego człowieka i ma pobudzić do zasadniczej zmiany życia, do powrotu do miłosiernego Ojca, który jest źródłem świętości. Chrzest Jana był znakiem nawrócenia, chrzest Jezusa świadczy o miłości Boga – która jest przemieniającą mocą. Jan Chrzciciel groził sądem Bożym, Jezus obdarza łaską.

Nawrócenie (gr. Metanoia) jest przede wszystkim wewnętrzną przemianą serca, zmianą dotychczasowego postępowania, zerwaniem z grzechem i powrotem do przebaczającego, miłującego Boga. 

Całe życie człowieka staje się procesem nawracania, czyli dążenia do lepszej jakości życia - do świętości.

W procesie nawracania trzeba się oderwać od tego, co zniewala, obalić pień, który może zasłaniać najbardziej istotne sprawy. Takim pniem może być np. egoizm, który myśli tylko o sobie, o swoich  interesach a nie dostrzega drugiego człowieka i jego potrzeb (Por. Papież Franciszek, homilia).

Nawrócenie, jest szczególną, przemieniającą łaską. Przypomina o tym już w Starym Testamencie prorok Ezechiel: Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi. Oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe, i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chce tchnąć w was i sprawić, abyście żyli według moich nakazów i przestrzegali przykazania, i według nich postępowali (Ez 36,25-27).

Szczere nawrócenie wydaje obfite owoce godne nawrócenia (por Mt 3,8). 

W nauczaniu św. Pawła owocami Ducha, tak bardzo potrzebnymi w życiu codziennym są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5,22).

Pustynia adwentowa jest potrzebna, ponieważ uczy nas jak mówić głosem Ewangelii - głosem miłości i miłosierdzia, oraz uczy pokory.

s. Boguchwała Kuras OSU

Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie. Dla Niego prostujcie ścieżki.
Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą.
Iz 40,3; Mt 3,3

więcej rozważań »