2022-12-04 II Niedziela Adwentu
II NIEDZIELA ADWENTU Mt 3,1-12
Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie
Jan Chrzciciel nawoływał do nawrócenia na pustyni, nie w wielkich miastach czy w świątyni Jerozolimskiej, gdzie mógł spotkać tłumy pielgrzymów. Nad Jordan przybywali ludzie z różnych miejsc i środowisk, aby go słuchać, wyznawać swoje grzechy i przyjąć jego chrzest w wodach Jordanu. Może byli zniewoleni jego głosem, którego echo rozlegało się bardzo daleko i którego nie zagłuszał hałas i zgiełk miejski czy biznesowe dysputy.
Był to głos szczególny, stanowczy, surowy, mocny, bezkompromisowy, budzący lęk przed sądem Bożym i karą za grzechy, głos wzywający do przemiany serca, do prostowania krętych ścieżek życia.
Głos Jana Chrzciciela skierowany jest do każdego człowieka i ma pobudzić do zasadniczej zmiany życia, do powrotu do miłosiernego Ojca, który jest źródłem świętości. Chrzest Jana był znakiem nawrócenia, chrzest Jezusa świadczy o miłości Boga – która jest przemieniającą mocą. Jan Chrzciciel groził sądem Bożym, Jezus obdarza łaską.
Nawrócenie (gr. Metanoia) jest przede wszystkim wewnętrzną przemianą serca, zmianą dotychczasowego postępowania, zerwaniem z grzechem i powrotem do przebaczającego, miłującego Boga.
Całe życie człowieka staje się procesem nawracania, czyli dążenia do lepszej jakości życia - do świętości.
W procesie nawracania trzeba się oderwać od tego, co zniewala, obalić pień, który może zasłaniać najbardziej istotne sprawy. Takim pniem może być np. egoizm, który myśli tylko o sobie, o swoich interesach a nie dostrzega drugiego człowieka i jego potrzeb (Por. Papież Franciszek, homilia).
Nawrócenie, jest szczególną, przemieniającą łaską. Przypomina o tym już w Starym Testamencie prorok Ezechiel: Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi. Oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe, i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chce tchnąć w was i sprawić, abyście żyli według moich nakazów i przestrzegali przykazania, i według nich postępowali (Ez 36,25-27).
Szczere nawrócenie wydaje obfite owoce godne nawrócenia (por Mt 3,8).
W nauczaniu św. Pawła owocami Ducha, tak bardzo potrzebnymi w życiu codziennym są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5,22).
Pustynia adwentowa jest potrzebna, ponieważ uczy nas jak mówić głosem Ewangelii - głosem miłości i miłosierdzia, oraz uczy pokory.
s. Boguchwała Kuras OSU
Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie. Dla Niego prostujcie ścieżki.
Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą.
Iz 40,3; Mt 3,3
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Patrz na Syna Bożego
jakby dla ciebie samej przyszedł na świat.
Jest twój, jest twoim wszystkim,
jest twoją jedyną Miłością.
św. Maria od Wcielenia