2022-10-09 XXVIII Niedziela Zwykła
28. NIEDZIELA ZWYKŁA C Łk 17,11-19; 2 Krl 5, 14-17
W każdej sytuacji dziękujcie Bogu
Dzisiejsze czytania biblijne pobudzają nas do refleksji nad wdzięcznością względem Boga.
Dobrym przykładem prawdziwej wdzięczności są dwaj uzdrowieni trędowaci: Samarytanin oraz Syryjczyk, Naaman.
Obaj są cudzoziemcami, szukający mi w Izraelu „Bożego Człowieka”, który uzdrawia. Obaj, przed uzdrowieniem, musieli wykonać pozornie nieistotne czynności. Gdy posłusznie wykonali polecanie Bożego Człowieka – zostali cudowni uleczeni. Samarytanin i poganin Naaman wrócili do Jezusa, dziękując i wielbiąc Boga.
Chrystus uzdrowił dziesięciu trędowatych, lecz tylko do jednego z nich skierował słowa: Twoja wiara cię uzdrowiła (17,19). Tylko ten cudzoziemiec, na cud uzdrowienia, ze szczerego serca odpowiedział wdzięcznością. Wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jezusa i dziękował. Przez wiarę, za pośrednictwem Jezusa, nawiązała się nowa relacja tego cudzoziemcem a Bogiem. Był to Samarytanin, odwieczny wróg Izraelitów. Podobnie Syryjczyk Naaman, widząc, że został uleczony, uznał wielkość i majestat Boga Izraela, przyrzekł, że nie będzie składał ofiar innym bogom, tylko Panu (por 2 Krl 5,17).
Co stało się z dziewięcioma pozostałymi uzdrowionymi z trądu?
Oni poszli swoją drogą, by wypełnić przepisy Prawa (Kpł 13,9-17). Nie wrócili do Jezusa , aby dziękować za łaskę uzdrowienia.
Wdzięczność znaczy „TAK”, powiedzieć Bogu jako Dawcy, jako Stwórcy, jako Panu. Jest to zaakceptowanie prawdy, że Bóg jest Bogiem, my zaś słabymi ludźmi. Jesteśmy biednymi dłużnikami, pokornymi stworzeniami mogącymi powiedzieć jedynie:”dziękuję” (Raniero Cantalamessa).
Wdzięczność względem Boga i ludzi jest wielka, piękną cnotą. Wdzięczność powinna być normalną ludzką reakcją za otrzymywane dary.
s. Boguchwała Kuras OSU
Uwielbiaj duszo moja Pana
I nie zapominaj o tym, co ci dobrego uczynił,
On ci przebaczył wszystkie twoje winy,
On cię uzdrowił ze wszystkich chorób twoich,
On ratuje twoje życie od zguby
I okazuje ci swoją dobroć i miłosierdzie.
Ps 103,2-5
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Miejmy zawsze serca rozpalone miłością.
św. Aniela Merici