22 NIEDZIELA ZWYKŁA C Łk 14,1.7-14

Nie zajmuj pierwszego miejsca

W kontekście uzdrowienia chorego w szabat, co było niezgodne z ówczesnym zwyczajem żydowskim, jak twierdzili faryzeusze, Jezus ukazuje szeroką perspektywę większej miłości i troski o człowieka. 

Podczas uczty u pewnego faryzeusza, opowiedział przypowieść o zaproszonych gościach, którzy wybierali dla siebie zaszczytne, honorowe miejsca przy stole.

Chrystus skierował uwagę biesiadników na inne, na prawdziwe wartości: 

Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca (…). Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony (por. Łk 14, 8-11; zob. także Prz 25,6-7).

Sugestia Chrystusa różni się znacznie od ludzkiej, ziemskiej logiki.

Jezus zwrócił się również do człowieka, który Go zaprosił i powiedział : 

Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów. Zaproś ubogich, ułomnych chromych i niewidomych. Będziesz szczęśliwy, ponieważ odpłatę otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych (por. Łk 14,12-14).

Chrystus nie zabrania spotykać się w gronie rodzinnym czy z przyjaciółmi. Pragnie, aby pamiętać również o innych, zwykle pomijanych, zapomnianych czy lekceważonych.

Nie należy oceniać czy segregować ludzi według ich zamożności, przynależności klasowej, zajmowanego stanowiska, czy tytułu naukowego. Życzliwość i dobroć nie powinna ograniczać się tylko do miłych, bliskich, do zamkniętego grona, czy do tych, którzy są źródłem jakiejś korzyści.

Chrystus uczy o bezinteresownej życzliwości i chrześcijańskiej miłości wobec każdego człowieka, zwłaszcza względem tych, wśród których żyjemy. Zachęca, do troski o zagubionych, o tych z marginesu społecznego, odsuniętych, niedostrzeganych, ubogich i chorych, Chodzi o to, aby, nikim nie gardzić, przed nikim nie zamykać swojego serca.

Jezusowy sposób i wartościowania często stoi w opozycji do mentalności tego świata. Prawdziwą wielkością i wartością w życiu człowieka jest miłość, bezinteresowność i służba.

Niektórzy egzegeci, w tej przypowieści, widzą pewną aluzję do Eucharystii. To właśnie my jesteśmy tymi ubogimi, ułomnymi, chorymi, niewidomymi, których Jezus zaprasza na ucztę. 

 

       

s. Boguchwała Kuras OSU

 

więcej rozważań »