6 NIEDZIELA ZWYKŁA C Łk 6,17. 20-26

 

Błogosławieni ubodzy

Św. Łukasz podaje cztery błogosławieństwa, które dotyczą ubogich, głodnych, płaczących i prześladowanych. Wymienione kategorie osób stanowią jedną grupę ludzi – ubogich. 

Ubogimi są ludzie, którzy cierpią z powodu braku podstawowych środków materialnych, ludzie, którzy nie są w stanie zaspokoić swoich fundamentalnych potrzeb życiowych. Oni są błogosławieni nie dlatego, że znajdują się w krytycznej sytuacji życiowej, nie dlatego, że zniszczyła ich ludzka nieprawość, zachłanność, wyzysk, egoizm, czy obojętność. Oni są błogosławieni, ponieważ Bóg jest z nimi.

Ubogim czy biednym jest człowiek lekceważony, poniżany, krzywdzony, a nawet pogardzany i przegrany, bez jakiejkolwiek szansy życiowej. 

Ubogim jest każdy, kto zna swoje błędy, grzechy, ograniczenia i ludzką biedę.

W Biblii spotykamy przykłady ludzi ubogich, którzy bezgranicznie zaufali Bogu i liczyli na niezawodną opatrzność najlepszego Ojca w niebie. Bóg był ich nadzieją I SIŁĄ.

W sensie biblijnym, ubóstwo nie jest czymś normalnym. Jest przeważnie rezultatem wyzysku i krzywdy. Biedni są ofiarami niesprawiedliwych systemów politycznych czy społecznych.

Zbawcze działania Boga, jak pokazuje historia, skierowane są przede wszystkim ku biednym.

Jezus przynosi ubogim dobrą nowinę. Maryja, w swoim Magnificat mówi o Bogu, który ubogich napełnia dobrami, a bogatych z niczym odprawia.

Odpowiednio do czterech błogosławieństw, Łukasz wymienia cztery biada skierowane do bogatych. To nie są przekleństwa, lecz raczej, ostrzeżenia czy ubolewania Jezusa nad losem tych bogaczy, którzy pozostają zamknięci na zbawczą łaskę Boga i ludzką biedę. 

Niewolnicze, egoistyczne przywiązanie do dóbr ziemskich oddala od Boga i zamka serca na potrzeby innych ludzi (zob. Łk 12,13-21 ; 16, 19-31). 

Jezusowe biada są znakami miłości Boga, który pragnie zbawić wszystkich ludzi. Biblijne biada są wyzwaniem do nawrócenia, do miłosierdzia oraz dostrzegania potrzeb drugiego człowieka, zwłaszcza biednego.

Jezus krytykując przywiązanie do bogactw, nie potępia ludzi,, którzy stali się ofiarami i niewolnikami swoich materialnych posiadłości. Chrystus chce ich wyzwolić od przywiązania do rzeczy tego świata i skierować ich serca do Boga oraz do ludzi potrzebujących wsparcia.

                                                 

Błogosławieni ubodzy w duchu. Jest to wołanie Chrystusa, które dzisiaj winien usłyszeć każdy chrześcijanin, każdy człowiek wierzący. Bardzo potrzeba ludzi ubogich duchem, czyli otwartych na przyjęcie prawdy i łaski, na wielkie sprawy Boże ; ludzi o wielkim sercu, którzy nie zachwycają się blaskami bogactw tego świata i nie pozwalają,
aby one zawładnęły ich sercami
(Jan Paweł II).

                                                                                                                                                             

s. Boguchwała Kuras OSU

 

więcej rozważań »