logo

2022-01-09 Niedziela Chrztu Pańskiego

CHRZEST  CHRYSTUSA

 


Tyś jest mój Syn umiłowany, w tobie mam upodobanie

Na początku swojej działalności publicznej, widzimy Jezusa nad  Jordanem w tłumie grzeszników, aby wraz z nimi przyjąć Janowy chrzest pokuty. Jezus, przyjmując ludzką kondycję, identyfikuje się z wszystkimi ludźmi przyjmuje ludzką naturę wraz z jej ograniczeniami i słabościami. 

Chrystus, nigdy nie popełnił żadnego grzechu, nie miał żadnej, nawet najmniejszej winy czy niedoskonałości . Nie potrzebował  chrztu pokuty czy nawrócenia. Wybrał jednak kondycję tych, którzy potrzebowali oczyszczenia i uwolnienia od grzechów. Chrystus wziął na siebie  nasze grzechy, utopił je w wodach Jordanu, aby ostatecznie prze swoją mękę i śmierć na krzyżu pokonać każdy grzech i wszystkie ludzkie winy.

Chrzest Janowy był wówczas zewnętrznym znakiem oczyszczenia z grzechów, zerwania z każdym  złym czynem. Był zewnętrznym znakiem wewnętrznej przemiany oraz kształtowania nowego ludzkiego serca, nowego, odmienionego sposobu myślenia  i działania .

Jezus przyjął chrzest, a gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, a z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w tobie mam upodobanie (por Łk 3,21-22).

Chrzest Jezusa jest symbolem naszego chrześcijańskiego chrztu. Przyjmując sakrament chrztu, stajemy się dziećmi Bożymi, przyjaciółmi, braćmi i siostrami Jezusa. Bóg Ojciec obejmuje nas swoją ojcowską miłością, daje Ducha Świętego oraz powierza  ochrzczonych wspólnocie Kościoła swojego Syna – Jezusa Chrystusa.

Chrzest jest wspaniałym, wyjątkowym darem miłującego Ojca.

Za każdym razem, gdy decydujemy się na przemianę naszego życia i serca, nawracamy się, gdy  pragniemy iść zdecydowanie w kierunku Boga, w głębi serca słyszymy głos z nieba: Ty jesteś moim umiłowanym dzieckiem, podobasz mi się. Refleksje nad dzisiejszą Ewangelią można wzbogacić szczególnym tekstem ze Starego Testamentu:

Oto mój sługa, którego podtrzymuję,
Wybrany mój, w którym mam upodobanie.
Sprawiłem, że Duch mój na nim spoczął.
On przywróci narodom Prawo.
Iz 42nn


  

                                                                                                                                                            

s. Boguchwała Kuras OSU



 

więcej rozważań »

III Niedziela Adwentu

Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.

Na dziś

Tym więcej jest trudu i niebezpieczeństw,
im większej wartości jest przedsięwzięcie.

św. Aniela Merici