logo

2021-10-24 XXX Niedziela Zwykła

30 NIEDZIELA ZWYKŁA B Mk 10, 46-52


   

Mój Mistrzu, proszę, żebym przejrzał

Niewidomy żebrak zobaczył miłosiernego Jezusa oczami serca, uwierzył w Jego moc i ufał bezgranicznie, że zostanie uzdrowiony. W odpowiedzi na rozkaz Jezusa: zawołajcie go -Bartymeusz zrzuca z siebie płaszcz, zrywa się i staje przed Jezusem.

Pan zatrzymał się, ulitował się, uzdrowił niewidomego i powiedział: Twoja wiara cię uzdrowiła.  On natychmiast przejrzał i poszedł za Jezusem drogą. Spontaniczną odpowiedzią Bartymeusza jest jego wdzięczność i pragnienie przebywania z Jezusem.

Niewidomy jest tu symbolem wszystkich strapionych i doświadczanych, którzy całym sercem ufają i wołają do Boga o pomoc (por. Ps 4,1; 6,2; 41,4.10; 51,1; 109.26; 123,30).

Ociemniały Bartymeusz przejrzał nie tylko fizycznie, lecz także w duchowy, wewnętrzny sposób dzięki swojej głębokiej wierze.

Przejrzenie, to nie tylko postrzeganie rzeczywistości zewnętrznej.Przejrzeć znaczy również prawidłowo rozpoznawać, oceniać, klasyfikować, właściwie wybierać. Przejrzeć–znaczy oglądać otaczającą nas rzeczywistość oczami miłości. Takie spojrzenie jest możliwe przede wszystkim dzięki wierze.

Być uczniem znaczy dostrzegać kim Jezus jest i  stale  za Nim podążać z ufnością i głęboką , silną wiarą.

Spotkanie Bartymeusza z Jezusem, to historia nawrócenia, którego symbolem jest zrzucanie płaszcza -  najbardziej wartościowej rzeczy jaką ów żebrak posiadał. Płaszcz ten jest znakiem nawrócenia..

Stańmy przed Bogiem, świadomi swoich ograniczeń - i jak ów samotny przy drodze, potrzebujący pomocy niewidomy, prośmy Boga z wiarą i ufnością o uzdrowienie naszego  spojrzenia na Boga i świat, na siebie samych oraz  na naszych bliźnich. 

Niech Pan da nam światłe oczy serca, abyśmy widzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie  działania Jego potęgi i siły (por. Ef 1,18n).

 

Wstań, Jezus woła Cię!

 

                                                   

                                  

                                                                                                                              

s. Boguchwała Kuras OSU



 

więcej rozważań »

Środa Popielcowa

Środa Popielcowa stawia nas wobec prawdy o naszym życiu. Popiół, który dziś przyjmujemy na nasze czoła, przypomina o kruchości i przemijaniu. A jednak Słowo, które słyszymy, mówi o czymś więcej niż tylko o przemijaniu – mówi o nadziei. W centrum tej nadziei stoi Bóg, którego cechy prorok Joel wymienia z taką precyzją, jakby chciał nam przypomnieć, że nie idziemy w nieznane, wracając do Niego. Wracamy do Kogoś, kto nas kocha bardziej, niż jesteśmy w stanie to zrozumieć.

 

Na dziś

Miejcie nadzieję i mocną wiarę,
że Bóg pomoże wam we wszystkim.

św. Aniela Merici