2021-09-05 XXIII Niedziela Zwykła
23 NIEDZIELA ZWYKŁA B Mk 7,31-37
Effatha – otwórz się
Przyprowadzili do Jezusa głuchoniemego i prosili, żeby położył na niego ręce. Poprzez ten gest Jezus pokazuje, że ma w sobie moc, aby leczyć i dawać pełnię życia i w ten sposób przekazuje to głuchoniememu. Boży Duch uzdrawiający działa poprzez odczucia i wrażliwość Jezusa, poprzez Jego oczy, słowa i dotyk. Jezus powiedział: effatha – to znaczy: otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić (Mk 7,34).
Z wielką troską i łagodnością traktuje Jezus człowieka głuchoniemego, którego życie było trudne i ograniczone z powodu kalectwa.
Każdy może odnaleźć siebie w obrazie tego człowieka, który nie słyszał i nie mówił. Głuchoniemy jest wymownym symbolem tych, którzy mają oczy i uszy, ale nie widzą i nie słyszą.
My również jesteśmy niekiedy głusi na sprawy Boże. Można bowiem odciąć się od tego życia, które jest największą wartością – od życia Bożego. Można być głuchym na słowa Jezusa i można być głuchym na głos bliźniego. Potrzebujemy całkowitego otwarcia się na słowo Boga oraz na to, co inni do nas mówią. Potrzebujemy uleczenia słuchu i mowy naszego serca, aby zawsze było otwarte dla Boga i dla ludzi. Potrzebujemy łagodnego, czułego dotknięcia Jezusa, aby z naszego serca wypływały tylko słowa dobre, ciepłe, życzliwe, współczujące, wyrozumiałe i zawsze szczere.
s. Boguchwała Kuras OSU
Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa,
lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby,
by wyświadczyła dobro słuchającym
Ef 4,29
W Niedzielę Palmową Kościół daje nam do medytacji cztery wyjątkowe teksty: opis triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy (Mt 21, 1-11), proroczy fragment z Izajasza (Iz 50,4–7), hymn o uniżeniu Chrystusa z Listu do Filipian (Flp 2,6–11) oraz opowiadanie o Męce Pańskiej według św. Łukasza (Łk 22,14 – 23,56). Każdy z tych tekstów nosi w sobie głęboki ładunek symboliczny i teologiczny – zwłaszcza, gdy spojrzymy na nie w świetle oryginalnych języków Biblii.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia