logo

2021-05-02 V Niedziela Wielkanocna

5 NIEDZIELA WIELKANOCNA B J 15, 1-8

   

Trwajcie we Mnie, a Ja w was   

Jezus posługując się starotestamentowym obrazem winnego krzewu, zmienia jego oryginalny sens dla wyjaśnienia duchowej rzeczywistości nowego ludu Bożego.

W Starym Testamencie, winnicą Pana był dom Izraela. Bóg, w szczególny sposób  związał się z nim Przymierzem Miłości, czuwał, otaczał opieką doglądał i troszczył się o ten wyjątkowy krzew. Przez wieki uczył sprawiedliwości  -  właściwej relacji z Bogiem i bliźnimi zwłaszcza ubogimi i bezbronnymi . Pan  cierpliwie oczekiwał na dobry zbiór i wytrawne wino. Oczekiwania Boga nie spełniły się. Spotkał go  bolesny zawód. Umiłowany lud  zawiódł   swojego Pana. 

Winnicą Pana jest lud Boży Nowego Przymierza. Szlachetnym i wybranym krzewem jest Chrystus, który daje życie i owocowanie. Bóg jest tym, który uprawia winnicę a my jesteśmy gałęziami krzewu. Za pomocą tego obrazu Jezus ukazuje swoją bliską relację z każdym człowiekiem. ON jest fundamentem i źródłem  życia przychodzącego z góry. ON jest pniem krzewu a my latoroślami ściśle z Nim złączonymi i żyjącymi dzięki Niemu. W ten sposób wspólnota Chrystusa – jest rzeczywiście Jego ciałem.

Z Jezusem jesteśmy złączeni przez wiarę, modlitwę oraz przez wypełnianie Jego słowa. Zjednoczenie z NIM wymaga, podobnie jak krzew winny , oczyszczenia i przycinania dla lepszego owocowania. Proces ten dokonuje się przez Słowo Jezusa, które również umacnia w wypełnieniu woli Boga. Oczyszczanie i przycinanie jest procesem bolesnym, ale nie jest czynnością niszczycielską, ponieważ dokonuje tego delikatna ręka kochającego Boga.

Jego miłość i Jego duch przychodzą do nas z Serca Jezusa. Być przywiązanym do Niego, żyć Jego życiem i być latoroślą rosnącą w Nim – to perspektywa wiecznego szczęścia w niebie. 

Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity (J 15,5).

                                                                                                                                  

s. Boguchwała Kuras OSU

 

więcej rozważań »

I Niedziela Adwentu: czuwanie w obliczu nadziei

Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.

 

          

Na dziś

Posłuszeństwo
jest w człowieku wielkim światłem,
które sprawia, że każdy czyn staje się dobry
i godny przyjęcia.

św. Aniela Merici