2020-08-02 XVIII Niedziela Zwykła
18 NIEDZIELA ZWYKŁA A Mt 14,13-21
Wy dajcie im jeść
Jezus zatroszczył się, aby nakarmić wszystkich zmęczonych i głodnych ludzi, którzy szli za Nim. Uczniowie byli zakłopotani tym, że nie mają dość jedzenia dla wszystkich, dlatego zamierzali odprawić ich do okolicznych wiosek i zagród, gdzie znajdą schronienie i żywność.
Chrystus wie, że niezależnie od tego, ile mają, Bóg może to rozmnożyć. Wy dajcie im jeść - powiedział ( por.Mt 14,16).
Apostołowie mieli tylko pięć chlebów i dwie ryby – zbyt mało, aby nakarmić wszystkich. Tych zaś, którzy tam byli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci .
Bóg czyni wielkie rzeczy posługując się małymi. Jezus bierze chleby i ryby, patrzy w niebo, odmawia błogosławieństwo, rozmnaża, łamie i daje głodnym ludziom. Wszyscy najedli się do syta. Po posiłku zebrano z tego, co pozostało jeszcze 12 pełnych koszów ułomków.
Jest to cud wiary i modlitwy dokonany przez Jezusa ze współczuciem i miłością. Rozmnażając chleb, Jezus posługuje się codziennym pokarmem.
Cud rozmnożenia chleba jest zapowiedzią Eucharystii.Pokazuje również jak Chrystus stokrotnie pomnaża każde nawet najmniejsze dobro.
Eucharystia jest szczególnym darem miłości Jezusa. Jest darem, który może zaspokoić duchowy głód wszystkich ludzi. Jest chlebem z nieba, który daje życie światu (por. J 6,33). Eucharystia jest nie tylko darem, ale jest Bogiem.
Pan przychodzi jako chleb w Eucharystii, aby spotkanie się z każdym człowiekiem.
Przyjmując Jezusa Eucharystycznego, przyjmujemy Jego życie ze wszystkim, co się w nim wydarzyło, co przeżył od pierwszej chili swojego istnienia, aż do końca ziemskiej egzystencji. Przyjmujemy Jego prace, doświadczenia, radości, trud, modlitwę i cierpienia. Przyjmujemy Jego orędzie miłości.
Spotkanie z Eucharystycznym Jezusem inspiruje nas do praktykowania współczucia i miłosierdzia względem naszych bliźnich, do dzielenia się nie tylko zwykłym chlebem, lecz także darami duchowymi.
s. Boguchwała Kuras OSU
W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi o znakach czasów ostatecznych i wzywa nas do czuwania (Mk 13, 24-32). Przypowieść o drzewie figowym zachęca do duchowej czujności i gotowości na Jego przyjście, które nastąpi w nieznanym dniu i godzinie.
Boże jesteś moim Życiem, bo mnie wypełniasz.
św. Maria od Wcielenia