logo

2020-05-31 Zesłanie Ducha Świętego

ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO A Dz 2,1-11; J 20,19-23

     
           
                                                                     

Wszyscy zostali napełnienie Duchem Świętym

Zmartwychwstały Jezus, mimo zamkniętych drzwi, wszedł do wieczernika i powiedział do Apostołów: Przyjmijcie Ducha Świętego. Tym, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20,22-23). 

W dniu Pięćdziesiątnicy, z wielka mocą, Duch Święty zstąpił na zgromadzonych w Wieczerniku uczniów, gdzie z Maryją, Matką Jezusa trwali na modlitwie  (por. Dz 1,13-14). Niewidzialny Duch Święty przyszedł jako wiatr i ogień i napełnił wszystkich (por. Dz 2,2-4). Te dwa symbole, często  stosowane w Piśmie św. jako znaki obecności Boga, przybliżają nam działanie Ducha Świętego.

Wiatr jest niewidzialny i nieuchwytny, nie można go powstrzymać.  Swoim działaniem obala przeszkody, rozprasza obawy, łamie opory. Wiatr jest rzeczywistością dynamiczną. Nie można mu narzucać kierunku lub decydować o jego sile. 

Ogień, oprócz  różnych negatywnych atrybutów, ma także  pozytywne cechy. Ogień oświetla, ogrzewa, oczyszcza. Podobnie Duch Święty oświeca ludzki rozum, oczyszcza i rozpala serce człowieka, wypala wszystko, co stare a czyni nowym stworzeniem (por. A. Pronzato).

Duch Święty oświecił umysły Apostołów, obdarzył ich apostolskim zapałem, entuzjazmem, odwagą męczenników oraz darem języków. Wtedy otworzyli dotąd zamknięte ze strachu przed Żydami drzwi, wyszli na ulice i bez lęku, z odwagą głosili wielkie dzieła Boga.

Zesłanie Ducha Świętego na Apostołów nie było jedynym wydarzeniem, lecz powtarza się nadal. Duch Święty zawsze przychodzi do nas przynosząc swoje owoce: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Gal 5,22). 

Podobnie jak kiedyś Apostołowie, my także nie możemy opuścić naszego  „wieczernika” bez pomocy Ducha Świętego, który uwalnia nas od lęku i pomaga wyjść na „ulice”, aby głosić przesłanie Boga dla dzisiejszego świata, zwłaszcza: sprawiedliwość, miłość, współczucie, przebaczenie, troskę o ubogich i potrzebujących pomocy, oraz zgodę wśród nas – ludzi. Te szczególne predyspozycje pochodzą od Ducha Świętego, uzdalniającego nas do świadczenie o Jezusie Chrystusie, który cierpiał, umierał i powstał z martwych dla nas, aby przemienić nasze serca i umysły (por. Mark Francis CSV). 

Niech Pocieszyciel – Duch Prawdy będzie z nami poprzez swoje dary. Niech będzie z nami Jego mądrość i rozum, wiedza i rada, męstwo, pobożność i bojaźń Boża, abyśmy umieli zawsze rozróżniać to, co od Boga pochodzi, i abyśmy umieli odróżniać to, co pochodzi od „ ducha świata” lub wręcz od „ księcia tego świata”(św. Jan Paweł II).


Chrystus nieustannie zsyła na Kościół ożywiającego Ducha,
który kieruje jego losami i przeznaczeniem.
Duch Święty jest najlepszym Stróżem i Pasterzem,
który bezpiecznie prowadzi nas do ostatecznego celu.

 

s. Boguchwała Kuras OSU

więcej rozważań »

III Niedziela Adwentu

Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.

Na dziś

Posłuszeństwo
jest w człowieku wielkim światłem,
które sprawia, że każdy czyn staje się dobry
i godny przyjęcia.

św. Aniela Merici