logo

2020-05-24 Wniebowstąpienie Pańskie

WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE

     
           
                                                                     

Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca świata.
Mt 28,20

Po spełnieniu swojej misji na świecie, Jezus wraca do domu Ojca , do swojej  ojczyzny, którą opuścił na krótko, aby nam objawić naturę i miłość Boga. Jezus znajduje się w odwiecznej przestrzeni miłości, gdzie przebywał jako Syn Boży, a teraz żyje tam również jako Syn Człowieczy. Odtąd Jego człowieczeństwo uczestniczy w nieskończonym Bożym szczęściu.

Wniebowstąpienie jest zakończeniem ziemskiego życia Jezusa. Jest to dzień wielkiej radości nie tylko w niebie, ale również dla ludzi na ziemi.

Teksty liturgiczne dzisiejszego święta promieniują radością: Klaszczcie w dłonie wszystkie narody, wznoście na cześć Pana okrzyki radości… Wstępuje Pan wśród radosnych okrzyków… Grajcie Panu na harfie. Śpiewajcie pieśni na Jego chwałę. On ponad wszystko wywyższony (por. Ps 47).

Wstępując do nieba, Jezus pozostawił otwarte drzwi, oczekuje nas, przygotowuje miejsce dla nas i wstawia się za nami u Ojca. Pragnie, abyśmy umiłowali i dążyli do tego, co jest w górze ( w niebie), a nie do tego co na ziemi (por. Kol 3,2). Chrystus jest Bramą i Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludzkością.

Jezus, chociaż przebywa w niebie, jest nadal z nami, aż do końca świata. Jednakże, jest wśród nas w inny, w nowy sposób – przez Ducha Świętego, Eucharystię i swoje słowa.

Jezus jest obecny w każdym miejscu i w każdym czasie, nawet wtedy, gdy Go nie widzimy. On jest zawsze blisko nas, wspiera nas, towarzyszy nam, podnosi gdy upadamy. On jest blisko każdego człowieka, szczególnie tego, który cierpi, jest prześladowany czy dyskryminowany. Miejscem przebywania Boga jest  otwarte, kochające ludzkie serc – serce, które troszczy się o innych. Serce, które wierzy i kocha jest miejscem gdzie Jezus czuje się jak w domu (Papież Franciszek).

Chrystus zaprasza swoich uczniów i wyznawców do kontynuowania rozpoczętego przez Siebie dzieła, do głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu. Obdarza ich również szczególnymi, potrzebnymi łaskami , błogosławieństwem Boga, wielką radością oraz Swoim Testamentem: Idźcie, nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przekazałem, a Ja jestem z wami aż do skończenia świata  (por. Mt 28, 19n).

Nam także powierzył Jezus specjalną misję - przekazywania Dobrej Nowiny nie tylko słowem, ale również  autentycznym życiem chrześcijańskim.


Nie tylko anioł, archanioł, cherubin czy serafin,
ale i człowiek ze swoją naturą, ze swoimi nerwami, zmysłami, słabościami,
jeśli jest zjednoczony z Jezusem – trafi do nieba
(ks. J. Twardowski).

 

s. Boguchwała Kuras OSU

więcej rozważań »

I Niedziela Adwentu: czuwanie w obliczu nadziei

Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.

 

          

Na dziś

Tym więcej jest trudu i niebezpieczeństw,
im większej wartości jest przedsięwzięcie.

św. Aniela Merici