2020-04-26 - IV Niedziela Wielkanocna
4 NIEDZIELA WIELKANOCNA - A J 10,1-10
Brama do nieba
W Starym Testamencie Bóg ukazany jest jako idealny pasterz w przeciwieństwie do samolubnych przywódców izraelskich (por. Ez 34, 1-22). Obietnice prorockie dotyczące Boga – prawdziwego, dobrego pasterza , w pełni zrealizowały się w Jezusie Chrystusie.
Syn Boży przyszedł, aby owce miały życie i miały je w obfitości (J 10,10). Chrystus ukazuje różnice pomiędzy swoją troską i opieką nad owcami, a traktowaniem swojego ludu przez przywódców żydowskich. Chce uwolnić swój lud od ograniczeń narzuconych mu przez niewłaściwą faryzejską interpretacje Prawa i Proroków.
Jezus Dobry Pasterz chroni swoje owce, leczy je i wyprowadza z każdego niebezpieczeństwa, broni przed fałszywymi nauczycielami i przywódcami.
Dobry Pasterz jest bramą wiodącą do zbawienia. Mówi o sobie: Ja jestem drogą, prawdą i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie ( J 14,6).
Jezus jest bramą również do naszego codziennego życia. Idzie przed nami, pokazuje bezpieczną drogę , prowadzi nas poprzez różne wydarzenia i sytuacje do Ojca w niebie.
Jezus jest bramą, której nie można ominąć. Trzeba przez nią przejść , trzeba przejść przez Jego życie, wraz z Maryją i z wielka ufnością. Idźmy więc za Jezusem, Jego śladami i wracajmy do pasterza i stróża naszych dusz (por 1P 2,21.25).
Kto słucha Jezusa i za Nim podąża, nie zabłądzi. Głos naszego Dobrego Pasterza słyszymy w Ewangelii, widzimy Go w dziełach miłosierdzia i spotykamy w wielu sytuacjach naszego życia.
Wchodzić przez bramę, przez Chrystusa znaczy: zaakceptować Jego styl życia i Jego sposób traktowania ludzi.
Jezus jest drogą i bramą do naszych bliźnich, do ich serc, w których mieszka Bóg. Tylko przez Jezusa możemy rozpoznawać obraz Boży w drugim człowieku oraz podobnie jak Dobry Pasterz, otoczyć go szacunkiem i troską (Papież Franciszek).
Jezus jest moim Pasterzem, woła mnie po imieniu i troszczy się o pokarm dla życia. Jezus jest moją drogą i moją bramą do domu Ojca.
Ciasna i wąska jest brama wiodąca do życia wiecznego.
Jednakże jest tak szeroka, jak ramiona Jezusa rozciągnięte na krzyżu,
aby przygarnąć i objąć cały świat.
Michael Fallon
s. Boguchwała Kuras OSU
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Posłuszeństwo
jest w człowieku wielkim światłem,
które sprawia, że każdy czyn staje się dobry
i godny przyjęcia.
św. Aniela Merici