2020-02-02 Święto Ofiarowania Pańskiego
ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO (Łk 2,22-40)
Znak, któremu sprzeciwiać się będą
Oto nagle przychodzi do swojej świątyni Pan, którego wy oczekujecie (Ml 3,1). Powyższe słowa ostatniego proroka można odnieść do ewangelicznego wydarzenia gdy Maryja z Józefem przybyli do świątyni w Jerozolimie, aby zgodnie z Prawem, ofiarować Jezusa Bogu ( por. Wj 13,2.12.15).
Prorok Symeon i prorokini Anna, wdowa, która służyła Panu w świątyni, właśnie nadeszli, aby powitać Mesjasza Pańskiego. Można uznać ich jako przedstawicieli wierzącego ludu żydowskiego.
Symeon, trzymający małe Dziecko w ramionach reprezentuje tych Żydów, którzy przyjęli Jezusa jako obiecanego przez Boga Mesjasza.
Anna opowiadała o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
Jezus, w ramionach Symeona, jest Zbawicielem wszystkich ludzi, jest światłem i objawieniem dla zagubionych oraz dla tych, którzy go przyjmują. Jezus jest także chwałą i chlubą ludu Bożego.
Po słowach radości odnoszących się do małego Jezusa, Symeon wypowiada prorocze słowa, które zwiastują Krzyż i odrzucenie przez własny naród.
Jezus zaniesie światło całemu światu, lecz posłannictwo swoje realizować będzie w ciemności Krzyża. Chrystus będzie znakiem, któremu sprzeciwiać się będą.
Symeon mówi również o bólu i cierpieniu Maryi. Sprzeciw wobec Jezusa, godzi także w Jego Matkę i rani Jej serce. Krzyż sprzeciwu staje się dla Niej mieczem przenikającym duszę.
Sprzeciw człowieka wobec Boga ciągnie się przez całą historię, a w szczególny sposób dzisiaj przez odrzucanie Prawa Bożego i wartości chrześcijańskich.
Odrzuca się też miłość Boga, który chce wyzwolić człowieka z każdego błędu, zła i zasklepienia się we własnym „ ja”.
Prorocza zapowiedź światła i słowa o Krzyżu idą w parze ze sobą. Mimo sprzeciwu, ciemności i zniewoleń, Jezus zawsze będzie Światłem oświecającym człowieka i Wyzwoleniem od wszelkiego zła ( por. Benedykt XVI).
Bóg zwykle objawia się w małych, pokornych znakach
i oświetla naszą szarą codzienność swoim jasnym światłem.
s. Boguchwała Kuras OSU
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Nie traćcie ducha.
św. Aniela Merici
