I NIEDZIELA ADWENTU A Mt 24, 37-44

     
                                                    

 Bądźcie gotowi, bo w chwili, kiedy się nie spodziewacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Mt 24,44

Na początku Adwentu Kościół przypomina nam o powtórnym przyjściu Chrystusa – o Paruzji.

Jezus przyjdzie nagle, nie wiemy kiedy, w sposób nieoczekiwany i w miejscu nieznanym. Dlatego trzeba czuwać, aby zauważyć Jego powrót.

Być gotowym na przyjście Jezusa znaczy czuwać jak wierny sługa spełniający odpowiedzialnie swoje obowiązki ( por. Mt 24,45-48). 

Jezus przyjdzie w sposób nieprzewidziany tam, gdzie uważa się Go za nieobecnego. Chrystus jest obecny wszędzie poprzez różne znaki i wydarzenia. Dlatego trzeba być gotowym, mieć otwarte oczy i wypatrywać nadchodzącego i już obecnego Pana. Chrystus jest z nami, w naszej codzienności: gdy jemy, pijemy, pracujemy czy odpoczywamy ( por 1Kor 10,31). Nasze zwyczajne życie decyduje o zbawieniu lub zatraceniu, o przebywaniu z Bogiem lub oddaleniu od Niego, o błogosławieństwie lub pozbawieniu go ( por. Silvano Fausti).

Krótki fragment z dzisiejszej Ewangelii ( Mt 24, 40-41 oraz w.46) wyraźnie wskazuje na nieoczekiwane przybycie Chrystusa podczas codziennych zajęć ludzi, lecz z różnym rezultatem  dla każdego z nich , może w zależności od tego, jak żyli i pracowali.

Roztropność, czuwanie i gotowość w każdym dniu życia, decydują o naszej wiecznej przyszłości.

Ewangelia nawiązuje też do czasów Noego, kiedy ziemia była skażona złem a ludzie postępowali niegodziwie. Wtedy Bóg zasmucił się i żałował, że stworzył człowieka. I nie spostrzegli się jak przyszedł potop i pochłonął wszystkich, oprócz sprawiedliwego Noego i tych, którzy z nim byli w arce   (por. Rdz 6).

Tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 

Dlatego trzeba umiejętnie, mądrze, roztropnie i odpowiedzialnie żyć teraźniejszością, oraz z wiarą, ufnością i miłością podejmować obowiązki i trudy zwykłego, szarego dnia. 

Święty Paweł pragnie rozpalić nasze serca i umysły do wysiłku. Dlatego przypomina, że ludzkie życie na ziemi powinno być nieustannym czuwaniem  oczekiwaniem i przygotowaniem do przyszłego życia z Bogiem w niebie ( por Rz 13,11-14).

Adwent jest szczególnym czasem łaski Bożej, dlatego trzeba czuwać i starać się o najlepszą jakość każdego dnia życia, aby z radością i ufnością  przyjąć  przychodzącego Chrystusa.

 Noc się przesunęła, a przybliżył się dzień.
Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. 

Rz 13,12

s. Boguchwała Kuras OSU

więcej rozważań »