2019-10-13 XXVIII Niedziela Zwykła
28. NIEDZIELA ZWYKŁA C Łk 17,11-19; 2 Krl 5, 14-17
W każdej sytuacji dziękujmy Bogu
Dzisiejsze czytania biblijne pobudzają nas do refleksji nad wdzięcznością względem Boga.
Dobrym przykładem prawdziwej wdzięczności są dwaj uzdrowieni trędowaci: Samarytanin oraz Syryjczyk, Naaman.
W biblijnych opisach uzdrowień obu chorych zauważyć można pewne podobieństwa. Obaj są cudzoziemcami, szukają w Narodzie Wybranym bożego człowieka, który uzdrawia. Obaj, przed uzdrowieniem, musieli wykonać pozornie nieistotne czynności. Gdy posłusznie wykonali polecanie bożego człowieka – zostali cudowni uleczeni. Samarytanin i poganin Naaman wrócili, dziękując i wielbiąc Boga.
Jezus uzdrowił dziesięciu trędowatych, lecz tylko do jednego z nich skierował słowa: Twoja wiara cię uzdrowiła (17,19). Tylko jeden człowiek, cudzoziemiec, na cud uzdrowienia, odpowiedział wdzięcznością z szczerego serca. Wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jezusa i dziękował Mu. Przez wiarę, za pośrednictwem Jezusa, nawiązała się nowa relacja między nim a Bogiem. Był to Samarytanin, odwieczny wróg Izraelitów, którego cechowała tak głęboka, silna wiara. Podobnie Syryjczyk Naaman, widząc, że został uleczony, uznał wielkość i majestat Boga Izraela, przyrzekł, że nie będzie składał ofiar innym bogom, tylko Panu (por 2 Krl 5,17).
Co stało się z dziewięcioma pozostałymi uzdrowionymi z trądu Żydami ?
Oni poszli swoją drogą, by wypełnić przepisy Prawa (Kpł 13,9-17). Nie pofatygowali się, aby wrócić do Jezusa i podziękować za łaskę uzdrowienia.
Wdzięczność znaczy to Bogu powiedzenie Bogu „TAK”, Bogu jako Dawcy, jako Stwórcy, jako Panu. Jest to także zaakceptowanie prawdy, że Bóg jest Bogiem, my zaś słabymi ludźmi. Jesteśmy biednymi dłużnikami, pokornymi stworzeniami mogącymi powiedzieć jedynie:”dziękuję” (Raniero Cantalamessa).
Wdzięczność względem Boga i ludzi jest wielka, piękną cnotą. Wdzięczność powinna być normalną ludzką reakcją za otrzymywane dary
Uwielbiaj duszo moja Pana
I nie zapominaj o tym, co ci dobrego uczynił,
On ci przebaczył wszystkie twoje winy,
On cię uzdrowił ze wszystkich chorób twoich,
On ratuje twoje życie od zguby
I okazuje ci swoją dobroć i miłosierdzie.
Ps 103,2-5
s. Boguchwała Kuras OSU
Pierwsza Niedziela Adwentu zaprasza nas do czuwania – uważnego, pełnego nadziei oczekiwania na przyjście Pana. W dzisiejszej Ewangelii ( Łk 21, 25-28. 34-36 ) Jezus mówi o znakach, które poprzedzą Jego powrót: o poruszeniu nieba i ziemi, o trwodze ogarniającej narody. Ale te znaki nie mają nas przytłoczyć. Dla wierzących są przypomnieniem, że Pan jest blisko – że nadchodzi Ten, który przynosi zbawienie.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia