20 NIEDZIELA ZWYKŁA C Łk 12,49-53 

Jezus przyszedł, aby rzucić ogień na ziemię i pragnie, aby już zapłonął.

Terminy ogień i woda odnoszą się do jego zbawczej misji. Ogień jest symbolem próby, sądu i kary. Ogień niszczy i pali wszystko, co jest skażone i zepsute. Ogień również ogrzewa, oświetla, służy i pomaga w wykonywaniu różnych zajęć. 

W dzisiejszej Ewangelii ogień oznacza nieskończone miłosierdzie Jezusa oraz Jego ogromne pragnienie zbawienia świata, Jest to ogień, który oczyszcza i przemienia ludzkie serca Bożą cierpliwością, łagodnością, wyrozumiałością i bezgraniczną miłością. Nie jest to ogień Starego Testamentu – symbol gniewu Bożego, sądu i kary (por.  Rdz 19,24; Lb 16,35; Pwt 32,22; Ps 97,3).

Słowa Jezusa są też zapowiedzią Pięćdziesiątnicy, gdy pod postacią płomieni ognia Duch Święty zstąpił na Apostołów i napełnił ich mocą Bożą (por Dz  2,3n).

Miłość Jezusa wypływa z Jego przebitego serca, aby rozpalić ludzkie serca i ogarnąć cały świat.

Stwierdzenie Chrystusa (por. Łk 12,51n), że przynosi rozłam dotyczy przede wszystkim tych, którzy odrzucają Jego miłość. Z tego powodu dochodzi do podziału wśród ludzi, nawet bardzo sobie bliskich. Jedni są za Jezusem, inni przeciw Niemu, ponieważ wolą inne wartości niż te, które proponuje Bóg. Z tego powodu dochodzi tez do podziału  wśród narodów i różnych grup społecznych.

Istotą chrześcijaństwa jest lojalność wobec Chrystusa, który ma pierwszeństwo nad wszystkimi innymi sprawami.

Jezus nieustannie buduje pokój, niszczą go natomiast ludzie, którzy odrzucają Jego zbawcze działanie.

Święty Paweł podaje konkretne rady na zgodne, harmonijne, pokojowe współistnienie i działanie ludzi. Nazywa je  owocami ducha. Są to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (zob. Ga 5,22n; por. także 1 Kor 13).

Niech Jezus rozpali w nas ogień, który przyszedł rzucić na ziemię.
Niech zapali w naszych sercach
Bożą miłość, która usuwa wszelkie podziały,
a jednoczy wszystkich w pokoju.

s. Boguchwała Kuras OSU

więcej rozważań »