2019-07-14 XV Niedziela Zwykła
Idź, i ty czyń podobnie
Dzisiejsza Ewangelia mówi o różnych sposobach podejścia do człowieka zranionego, cierpiącego, potrzebującego szybkiej pomocy.
Zwróćmy uwagę na Samarytanina, który szedł drogą z Jerozolimy do Jerycha. Żydzi nie utrzymywali kontaktów z Samarytanami, uważali ich za cudzoziemców, obcych i znienawidzonych wrogów.
Właśnie ów Samarytanin zauważył leżącego przy drodze rannego, ograbionego, pobitego przez zbójców, na pół żywego człowieka, potrzebującego szybkiej pomocy.
Samarytanin na widok cierpiącego, wzruszył się głęboko zatrzymuje się i ze współczuciem podchodzi do niego, angażuje się w dramat nieznanego człowieka. Udziela pierwszej pomocy i opatruje rany. Potem na swoim ośle prowadzi go do gospody. Tam, podczas nocy, osobiście pielęgnuje go i płaci gospodarzowi za wydatki.
Samarytanin zatroszczył się o poranionego człowieka jak ktoś bliski i oddany, mimo że go nie znał. Jego wielkie serce dyktowało mu jak ma postąpić. Jest wspaniałym wzorem miłości bliźniego.
Kapłan i Lewita, przedstawiciele religii żydowskiej , szli tą samą drogą. Zobaczyli leżącego, rannego człowieka, lecz nie zatrzymali się, minęli go obojętnie i oddalili się szybko – może ze względu na pewne rytualne przepisy, które nie pozwalały na kontakt z kimś obcym, a w tym przypadku, może martwym już człowiekiem. Dla nich rytualne paragrafy były ważniejsze, niż cierpiący, ciężko ranny człowiek. Przepis prawny był przeszkodą w okazaniu miłosierdzia.
Autentyczny chrześcijanin jest dobrym samarytaninem – jest bliźnim względem tych, którzy padają na swojej drodze życia, którzy cierpią, którzy czekają na ratunek.
Dzisiejszy świat potrzebuje wielu samarytan o wspaniałym sercu. Chore społeczeństwo i zraniony człowiek wołają o ratunek i czekają na współczesnych dobrych samarytan, pochylających się nad każdą ludzką biedą.
Miłość Boga, słuchanie słowa Bożego, pełnienie woli Bożej umożliwiają miłość do człowieka, która przewyższa naturalną przyjaźń, komfort i własne interesy. Ponadto miłość bliźniego jest dobrym testem sprawdzającym naszą miłość do Boga ( por. 1 J 4,20; Fil 2,1-5). Jest sprawą nieszlachetną, aby pod osłoną prawa, zrezygnować z praktykowania miłości bliźniego ( Michael Fallon ).
s. Boguchwała Kuras OSU
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Miejmy zawsze serca rozpalone miłością.
św. Aniela Merici
