Koniec czerwca dla wielu młodych ludzi, którzy uczestniczyli w formacji oazowej  w ciągu roku to czas wyjazdu na  oazy wakacyjne. W tym roku, po wielu latach przerwy, mogłam wraz z młodzieżą uczestniczyć w rekolekcjach oazowych w Nadrybiu (woj lubelskie).

Zgromadzona tam młodzież przeżywała swój kolejny etap formacji w ruchu -  II stopień Oazy Nowego Życia.  W zgłębianiu treści i poznawaniu dróg Boga pomagała im diakonia którą stanowiły trzy siostry zakonne.  Oprócz mnie obecne były dwie siostry franciszkanki, dwóch animatorów i dwie animatorki. Oczywiście nie zabrakło kapłana.

Wyjście z róznorakich niewoli ku wolności, jaką daje nam Jezus był treścią proponowanych punktów programu oazy i stanowił główny temat rekolekcji.

Dzień  na oazie był bardzo bogaty w wydarzenia. Rozpoczynała go modlitwa brewiarzowa – jurznia. Po śniadaniu młodzież  uczyła się śpiewu liurgicznego,  w tej drodze pomagała im s. Anastazja, franciszkanka. Kolejny punkt planu dnia stanowił  Krag biblijny. Młodzi, pod kierunkiem animatorów, pracowali w grupach, poznając zawiłości i treści zawarte w Słowie Boga  i Jego ingerencji w dzieje Izraela. Odkrywali też sposoby działania Boga w ich własnych historiach życia.

Centum dnia stanowiła Msza Święta sprawowana w pobliskiej parafii.  Podczas drogi była możliwość porozmawiania z tzw. głośnym przyjacielem - osobą którą łączyliśmy się w pary przy śniadaniu.

Po obiedzie  czas wypełniała różnorodna aktywność 0 chłopcy korzystali z pogody i rozgrywali mecze, wielbicieli gier  planszowych porywał „Awalon“, i inne planszówki.  Byli też tacy, którzy tak lubili spiew, że cały czas po południu spędzali na koncertowaniu -  śpiewali i grali na róznych instumentach.

A  gdy zmęczenie i upał dawały się we znaki, każdy kto chciał, mógł zregenerować swoje siły  poprzez sen. Nadmienię, że mieszkaliśmy na terenie szkoły. Obiekt jest pięknie utrzymany, zdobiło  go mnóstwo kwiatów a mieszkając tam, doświadczaliśmy ogromnej serdeczności miejscowych.

Po kolacji miał miejsce bardzo ważny punkt programu oazy – pogodny wieczór, który zamieniał się w zabawę, tańce, i inne ciekawe, wesołe rozgrywki. W ten sposób budowlaliśmy wspólnotę serca i ducha.  Dzień kończyła Celebracja Słowa Bożego i Adoracja Najświętszego Sakramentu . Powrót do szkoły  odbywał się w ciszy.

Rekolekcje oazowe w czasie wakacji oparte są  o tajemnice różańcowe.  Po tajemnicach radosnych przyszedł czas na bolesne i zmianę charakteru pogodnych wieczorów. W tym czasie odwiedzili nas ks. Bp Adam  Bab, Pani Regina z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, która pięknie opowiadała o słudze Bożym ks. Franciszku Blachnickim.  Dla mnie był to też czas na wspominanie naszej  s. Hanny Grabskiej. Jeden z wieczorów poświęcony był prelekcji na temat Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Jak  już wspomniałam, program rekolekcji wypełniony był treściami z Księgi Wyjścia. W ten sposób by młodzi ludzie w osobie Jezusa odkrywali Tego który wyzwala nas z najwiekszej niewoli – niewoli grzechu. Szczególnym przeżyciem był czas Exodusu, doświadczenie Wyjścia Izraelitów z Egiptu w pośpiechu oraz przeżycie innego wyjścia poprzez doświadczenie wigilii Paschalnej.  O  4.40 w przepięknej scenerii,  na grobli pomiędzy dwoma jeziorami, mogliśmy odnowić nasze  przyrzeczenia Chrztu Świętego.

Bardzo ważnym dniem jest 13. dzień,  przeżywany  jako Dzień Wspólnoty. Wszystkie oazy,  które w pierwszym terminie przeżywały swoje rekolekcje, zebrały się w Pliszczynie u Ojców Sercanów.  Po zawiązaniu wspólnoty, była godzina świadectwa. Dzieci i młodzież dzieliły się treściami z rekolekcji, swoim doświadczeniem Pana Boga, prezentowały znak wspólnoty oraz piosenkę oazy. Po tym punkcie programu była Msza Święta.  Czas biegł szybko, a ostatni punkt programu stanowiła Godzina Odpowiedzialnośći i Misji.  90 osób z  obecnych na Dniu Wspólnoty zdecydowało się podpisać Krucjatę Wyzwolenia Człowieka, oraz Krucjatę Niepokalanej, przeznaczoną dla dzieci,  To wieli dar podjęty, by pomagać tym, którzy sami nie mają sił, by walczyć  o własną wolność.

Ostatni dzień oazy wypełniony był czasem świętowania. Pierwsze spotkanie po śniadaniu dawało naszej młodzieży możliwość podzielenia się cudami i darami, jakimi obdarzył ich Bog podczas rekolekcji.

Następnie młodzi ludzie, uczestniczyli w nabożeństwie Celebracji posłania i misji.  Ci, którzy chcieli, podjęli drogę życia Drogowskazami Nowego Człowieka w swym dorosłym zyciu.

Po obiedzie przygotowywaliśmy nasze sale na świętowanie. Uroczysta Msza św sprawowana jako czas wdzięczności Bogu rozpoczęła naszą Agapę. Po Mszy świętej  polonezem przeszliśmy na salę zabaw, a po podziękowaniach i  krótkich  spotkaniach  w grupach zaczęła się nasza wspólnotowa zabawa.

Niech Pan będzie uwielbiony za ten czas i całe dzieło Ruchu Światło - Życie. Dziękuję, że mogłam towarzyszyć młodym ludziom w ich doświadczeniu Boga poprzez prowadzenie grupy, posługę modlitwy wstawienniczej, rozmowę, spacery oraz  tworząc zwykłą codzienność, To był czas wielkiej łaski Boga.  

S. Małgorzata Bilińska OSU