W dniach od 10 do 15 czerwca 2019 r. w parafii Chrystusa Króla w Ivano-Frankivsku odbyły się już tradycyjne „Wakacje z Bogiem”. Rok temu dzieci poznawały historię Abrahama, w tym roku towarzyszyła nam inna wielka postać ze Starego Testamentu - Mojżesz. Zatytułowaliśmy te wakacje „Ziemia Obiecana”.
Organizacja tegorocznych półkolonii była możliwa dzięki otwartości i hojności Księdza Proboszcza Władysława Iwaszczaka, jak również dzięki wsparciu finansowemu ze strony jego kolegów rocznikowych – księży z Wrocławia. Przygotowaniem od strony organizacyjnej zajmowali się ks. wikary Remigiusz Oleniacz i s. Olena Nevinska. W półkoloniach uczestniczyło 49 dzieci w wieku od 10 do 15 lat. W tym samym czasie (od 6 do 20 czerwca) część dzieci z parafii brała udział w koloniach Caritas w Rajskiem koło Soliny w Bieszczadach, towarzyszyła im s. Erika Babynets.
Dzieci były podzielone na cztery grupy. Animatorkami grup i prowadzącymi warsztaty były przeważnie osoby uczęszczające na zajęcia języka polskiego prowadzone w parafii przez s. Olenę. Większość z nich to nauczycielki z różnych szkół, a więc mające doświadczenie pracy z dziećmi. Grupy nosiły nazwy czterech żywiołów: 1 – „Ogień” – p. Anna Melnyk; 2 – „Woda” – p. Nadia Bronicka; 3 – „Ziemia” – p. Lesia Andruszewska; 4 – „Powietrze” – p. Krystyna Tretiak.
Każdy dzień miał swój temat. Podczas Mszy, zamiast kazania, były katechezy dostosowane do tematu dnia, przygotowane przez ks. Remigiusza i s. Olenę. Dzieci aktywnie w nich uczestniczyły, wykonując różne zadania.
Rozpoczęliśmy od poznania historii Mojżesza przez obejrzenie filmu „Książę Egiptu”, a więc w pierwszym dniu zastanawialiśmy się nad tematem powołania Mojżesza i nad naszym powołaniem życiowym. Popołudniowe warsztaty plastyczne, prowadzone przez p. Lesię Fatiuk, zaowocowały kwiatami zrobionymi metodą origami oraz wykonanymi techniką malowania plasteliną wyobrażeniami krzewu ognistego (jest to jedna z metod art-terapii, poprowadziła te zajęcia p. Olha Szakotko, psycholog).
Tematem drugiego dnia było przejście przez Morze Czerwone. Widząc towarzyszące temu wydarzeniu szczęście Izraelitów, zastanawialiśmy się nad tym, co w naszym życiu daje nam szczęście. Próbowaliśmy też stworzyć własny „przepis na szczęście”. Tańce integracyjne i zabawy sportowe pomagały nam wyrazić swoją radość. Po południu odwiedziliśmy dziecięcy ośrodek ekologiczny, gdzie mieliśmy okazję wejść do cieplarni z roślinami egzotycznymi, przejść boso ścieżką wysypaną różnymi kamykami, ziarnami, szyszkami – ciekawe doświadczenie masażu stóp :). Dzieciom również podobała się ścieżka aromatyczna (z lawendą, melisą, miętą i innymi pachnącymi roślinami), wielkie zainteresowanie wzbudziło też terrarium. Naprzeciwko tego ośrodka znajduje się miejski urząd gazu, Ksiądz Proboszcz załatwił nam jeszcze wejście do „Muzeum gazu” znajdującego na tym terenie.
Trzeci dzień, poświęcony zawarciu Przymierza na Górze Synaj i nadaniu Dekalogu, spędziliśmy na wyjeździe. Pojechaliśmy do miejscowości Dora położonej w górach i poszliśmy na „Biały Kamień” – skały wapienne, które dawniej były schronienieniem dla opryszków. Trasa była niezbyt długa – około 3 km w jedną stronę, ale cały czas dość stromo pod górę i częściowo przez las, w którym trzeba było pokonać kilka przeszkód w postaci powalonych drzew. S. Olena najbardziej obawiała się o habit :), a dla ks. Remigiusza było to też wielkie wyzwanie, gdyż miał nadwerężone kolano… Ksiądz Proboszcz dołączył do nas później, ale też udało mu się dojść na Biały Kamień. Po zejściu z góry udaliśmy się do Jaremcze, do ks. Dziekana Kazimierza Halimurki. W czasie, gdy księża zajmowali się rozpalaniem ognia i pieczeniem kiełbasek, a panie wychowawczynie – przygotowaniem stołu, s. Olena poprowadziła w kaplicy katechezę na temat Dekalogu. Po zjedzeniu pysznych kiełbasek wróciliśmy do Iwano-Frankivska.
Dzień czwarty był również bardzo intensywny. Tym razem nie było Mszy w południe, więc katechezę w grupach poprowadziły animatorki. Tematem dnia była Eucharystia jako dziękczynienie. Owocem katechezy były listy z podziękowaniem za dobro, które otrzymujemy od konkretnych osób. Popołudniowe warsztaty poprowadziły p. Lesia Fatiuk (robienie kartek) i s. Olena (bransoletki z wstążek). Był to 13 dzień miesiąca, więc chętne dzieci zostały do wieczornej Mszy, po której uczestniczyły w procesji różańcowej. Z tej okazji trójka rodzeństwa – Marek, Mariczka i Katia Kyrylczuk – przebrała się za pastuszków fatimskich.
W piątym dniu już nie był tak obfity w wydarzenia. Uczestnicy półkolonii najpierw spotkali się z p. Aleksandrą, przedstawicielką policji, która poprowadziła zajęcia na temat zasad bezpieczeństwa w relacjach z nieznajomymi osobami oraz w posługiwaniu się Internetem. Na Mszy, podczas katechezy, rozmawialiśmy o naszym podobieństwie do Pana Boga. Po południu p. Ola uczyła robienia bransoletek techniką makramy, a p. Nadia – robienia zawieszek z nici. Potem poszczególne grupy przygotowywały się do występów na zakończenie półkolonii.
W sobotę dzieci przyszły na 10:00, a zaproszeni rodzice na 11:30 - mieli wtedy okazję obejrzeć występy swoich pociech. Każda grupa przygotowała mini-sztukę na podstawie jednego z opowiadań Bruno Ferrero. W przerwach między występami oglądaliśmy zdjęcia z poszczególnych dni. Rodzice mogli też zobaczyć wystawę prac grupowych oraz indywidualnych. Dzień zakończyliśmy wspólnym pieczeniem kiełbasek.
Jesteśmy wdzięczni wszystkim, którzy w tym czasie wspierali nas pracą, modlitwą i ofiarami materialnymi. Mamy nadzieję, że treści, które staraliśmy się przekazać dzieciom, pozostaną w ich sercach i umysłach. Do zobaczenia za rok! :)
s. Olena Nevinska OSU
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Nie traćcie ducha.
św. Aniela Merici