W Święto Ofiarowania Pańskiego
obchodzimy Światowy Dzień Życia Konsekrowanego.
„W dzisiejszym świecie, gdy znaki Bożej obecności coraz bardziej są zamazywane, gdy słyszymy, że wiara to sprawa prywatna, gdy jesteśmy świadkami szerzącej się tzw. «kultury tymczasowości», osoby konsekrowane świadectwem swego radosnego życia mają pokazywać, że w Chrystusie można odnaleźć miłość prawdziwą, wierną, cierpliwą i wytrwałą; miłość, która nie kończy się przy pierwszym zderzeniu z przeciwnościami”.
(Z Listu bpa Jacka Kicińskiego, Przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego na Dzień Życia Konsekrowanego 2018).
Szukanie oparcia w Marii Dziewicy,
modlitwa karmiona słowem Bożym, a zwłaszcza Eucharystia,
przyniosą nam światło i moc,
dopomagając do odnawiania dzień po dniu
naszego pierwszego daru z siebie
złożonego Temu, który nas wybrał.
Łaska wierności, otrzymana od Boga wiernego,
uzdolni nas do życia czystego w pokoju i radości.
Serce kochające niepodzielną miłością
pozwoli nam pełniej uczestniczyć w duchowej płodności Kościoła,
świadczyć o prymacie wartości duchowych i o potędze łaski Bożej w świecie.
(Konstytucje Unii Rzymskiej Zakonu Świętej Urszuli 19,20)
Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, przypomina nam, że radość jest nieodłącznym elementem życia chrześcijańskiego. To wyjątkowy moment w liturgii Adwentu, który wyłania się jako przedsmak nadchodzącej pełni radości – Bożego Narodzenia. Wyraz „Gaudete” pochodzi z łacińskiego wezwania: „Gaudete in Domino semper” – „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4). Radość, o której mówi Biblia, to coś więcej niż chwilowe zadowolenie. Jest głęboko zakorzeniona w Bożej obecności i Jego obietnicach. Warto przyjrzeć się biblijnym i historycznym znaczeniom tej cnoty oraz zastanowić się, jak możemy ją przeżywać w codziennym życiu.
Trzeba słuchać rad i natchnień,
które Duch Święty nieustannie wzbudza
w sercach naszych.
św. Aniela Merici
