S. Henryka Imach po latach posługi misyjnej najpierw w Indonezji, a potem w Senegalu poprosiła o możliwość pracy w Austrii.
Siostra należy obecnie do wspólnoty urszulańskiej w Salzburgu. Ostatnio – po powrocie z Wiednia, gdzie bierze udział w spotkaniach biblijnych - napisała: „… poczułam głęboką wdzięczność wobec polskiej prowincji za umożliwienie mi pójścia drogą mego powołania. Czuję się naprawdę szczęśliwa przebywając w tak różnorodnej grupie religijnej, kulturowej, a nawet językowej.
Jesteśmy grupą osób, która buduje świat w jedności, radości i wspólnej wymianie: katolicy, ewangeliści, buddystka, muzułmanie czy też ludzie poszukujący Boga. Najczęściej spotykamy się z Biblią w ręku. Ale są też momenty, kiedy spotykamy się u kogoś w domu i rozmawiamy o naszych troskach i radościach”.
Dziękujemy, s. Henryko, za przykład działania na rzecz jedności „w rozdartym podziałami świecie”, do czego zapraszają nas nasze Konstytucje (7).
Środa Popielcowa stawia nas wobec prawdy o naszym życiu. Popiół, który dziś przyjmujemy na nasze czoła, przypomina o kruchości i przemijaniu. A jednak Słowo, które słyszymy, mówi o czymś więcej niż tylko o przemijaniu – mówi o nadziei. W centrum tej nadziei stoi Bóg, którego cechy prorok Joel wymienia z taką precyzją, jakby chciał nam przypomnieć, że nie idziemy w nieznane, wracając do Niego. Wracamy do Kogoś, kto nas kocha bardziej, niż jesteśmy w stanie to zrozumieć.
Patrz na Syna Bożego
jakby dla ciebie samej przyszedł na świat.
Jest twój, jest twoim wszystkim,
jest twoją jedyną Miłością.
św. Maria od Wcielenia