25 listopada mija 483 lata od dnia, kiedy św. Aniela Merici powołała do istnienia Towarzystwo św. Urszuli, które dało początek wielu gałęziom urszulanek, w tym też naszemu Zakonowi.
Towarzystwo św. Urszuli, z którego wyłonił się w ciągu wieków również nasz zakon, zostało założone przez św. Anielę już w dojrzałej fazie jej życia. Towarzystwo zgromadziło kobiety zafascynowane jej wizją życia oddanego w miłości oblubieńczej Bogu oraz w służbie - drugiemu człowiekowi.
Aniela opracowywała dla niego regułę, a formalnie powołała je do życia 25 listopada 1535 r. w dniu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Dzień ten stał się później oficjalnym świętem Towarzystwa i dniem przyjmowania nowych sióstr. Założona została wówczas księga, w którą wpisano imiona pierwszych urszulanek. Było ich dwadzieścia osiem. Pięć lat później, w chwili śmierci Anieli, liczba ta wzrosła do stu pięćdziesięciu. Reguła Towarzystwa św. Urszuli uzyskała aprobatę miejscowego wikariusza generalnego Lorenzo Muzio już 8 sierpnia 1536 r. „na życzenie Anieli, założycielki tego Towarzystwa".
W roku 1537 na kapitule Towarzystwa św. Urszuli dokonano jednogłośnie wyboru Anieli na „matkę, mistrzynię generalną, czyli skarbniczkę oraz przełożoną". Wcześniej podjęto starania o papieskie zatwierdzenie Reguły. Dokonał tego Paweł III bullą wydaną 4 lata po śmierci założycielki, którą Bóg powołał do siebie 27 stycznia 1540 r. Na własną prośbę pochowana została w kościele św. Afry, przy którym spędziła ostatnie osiem lat swego życia wypełnionych organizowaniem Towarzystwa.
Fragment z: Aniela Merici, PISMA REGUŁA. RADY. TESTAMENT,tłumaczenie, wstęp i opracowanie Urszula Borkowska OSU, Lublin
Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmiku, prezentującego Zgromadzenie Sióstr Urszulanek po 483 latach od jego założenia.
Czas Adwentu dobiega końca. IV Niedziela to moment, w którym nasze serca przyspieszają, bo widać już blask zbliżających się Świąt. Wkrótce będziemy świętować przyjście na świat Zbawiciela – wypełnienie obietnicy, którą Bóg złożył ludzkości. Dzisiejsze czytania prowadzą nas głębiej w tajemnicę Bożego działania i przygotowują do spotkania z Chrystusem, naszym Królem narodów i Kamieniem węgielnym, na którym możemy oprzeć całe nasze życie. W tym czasie refleksji warto zatrzymać się na chwilę i zadać sobie pytanie: Czy moje serce jest gotowe, by przyjąć Tego, który przychodzi?
Wiernie i radośnie
trwajcie w rozpoczętym dziele.
św. Aniela Merici