W klasztorze Sióstr Urszulanek w Poznaniu – Pokrzywnie, w dniach 26-29 czerwca, młodzieżowa Wspólnota Emmanuel z Gdyni przeżywała swoje rekolekcje.

Plan był bardzo intensywny od pierwszego dnia, dlatego z powodu trzygodzinnego opóźnienia w podróży nasze rekolekcje rozpoczęliśmy już w przedziale pociągu. Nowe osoby we wspólnocie miały konferencję kerygmatyczną, wprowadzającą do przyjęcia Jezusa jako Pana i Zbawiciela, a osoby zaawansowane stażem modliły się w tym czasie o otwartość serc nowych osób na działanie Ducha Świętego. Była to dobra okazja do ewangelizacji w pociągu. Osoby siedzące blisko nas słuchały
z zainteresowaniem naszych słów.

Sobota – pierwszy dzień rekolekcji to czas spojrzenia na to, jak przez dwa lata istnienia Wspólnoty prowadził nas Bóg. Dziękowaliśmy za wszystkie łaski i cuda, jakie było nam dane widzieć i doświadczać. Wieczorem mieliśmy modlitwę uwielbienia w kaplicy. Kaplica, w której wiele pokoleń urszulanek składało swoje pierwsze śluby zakonne, w której modlą się od lat nasze siostry seniorki jest szczególnie naznaczona obecnością Boga. Doświadczaliśmy tego, za każdym razem, gdy do niej przychodziliśmy.

W niedzielę udaliśmy się do centrum Poznania, aby ci, którzy byli po raz pierwszy w Poznaniu mogli go poznać. W parku Cytadela zorganizowaliśmy małą ewangelizację z pieśniami uwielbienia i indywidualnymi rozmowami z osobami, które tam spotkaliśmy. Dzień zakończyliśmy adoracją w kaplicy. W poniedziałkowe przedpołudnie spotkaliśmy się z siostrami z Infirmerii i mieszkankami DPS-u w malowniczej scenerii parku, pod platanem. Było to bardzo ubogacające spotkanie. Młodzież mogła posłuchać świadectw o powołaniu sióstr, siostry słuchały młodzieży, dzielącej się swoim doświadczeniem wiary. Spotkanie zakończyło się spacerem z siostrami. Potem było jeszcze spotkanie z p. Gosią, pracującą w naszym DPS-ie, która podzieliła się z nami swoim doświadczeniem pracy z ubogimi.

Wtorek stał się okazją do świętowania, ponieważ osoba, która przez „przypadek” (to świeckie imię Ducha Świętego) przyszła na wspólnotę Emmanuel na początku poprzedniego tygodnia, przystąpiła do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Adrian – młodzieżowy lider wspólnoty postanowił uczcić to w taki sposób, w jaki Miłosierny Ojciec powitał syna marnotrawnego. Były kwiaty, były „pierścienie na rękę” i stół zastawiony tortami oraz innymi wspaniałościami. Osoby, które były w centrum świętowania wspominają to, jako jeden z piękniejszym momentów wyjazdu.

Młodzież zapytana, o to co najbardziej zapamiętała z wyjazdu i co im się podobało – odpowiadała: „ Adoracja i uwielbienie w kaplicy”, „wspólne, samodzielne gotowanie, które było też okazją do integracji”, „spotkanie z siostrami z Infirmerii i z p. Gosią”, konferencje ich koleżanek. Osoby nowe we wspólnocie podkreślały atmosferę otwartości i to, że poczuły się przyjęte od pierwszych chwil. Ważne było też dla nich niedzielne nabożeństwo pokutne i  prośba o wylanie Ducha Świętego.

Pan Jezus działał w sercach młodych w czasie tych rekolekcji i przemieniał ich serca, aby stały się jeszcze bardziej otwarte na działanie Jego łaski. Niespodzianki przygotował też nasz Ojciec w niebie w czasie naszego powrotu do domu. Mieliśmy okazję rozmawiać z ludźmi o Jezusie i modlić się za chorego bezdomnego, którego  Pan Jezus uzdrowił.

Ze swojej strony, jako opiekunka Wspólnoty Emmanuel, mogę powiedzieć, że patrzę na tych młodych i widzę jak niesamowitą drogę pokonali we wspólnocie od bycia przeciętnymi katolikami do odważnego wychodzenia na ulice Gdyni i innych miejscowości, aby rozmawiać z ludźmi o Bogu i modlić się o ich uzdrowienie.

W Trójmieście bardzo prężnie rozwijają się młodzieżowe wspólnoty charyzmatyczne. Są to najdynamiczniejsze wspólnoty młodych w regionie. Choć w swoim środowisku rówieśniczym płacą nieraz wysoką cenę, za bycie na 100 % dla Jezusa i za wyznawanie wartości chrześcijańskich, to Bóg nagradza to wieloma łaskami. Doświadczamy nowej Pięćdziesiątnicy i wydarzeń takich, jak te opisane w Dziejach Apostolskich. Jeśli mogę dorzucić moją osobistą refleksję – dla mnie młode pokolenie, ze swoim otwarciem na działanie Ducha Świętego, życiem według Ewangelii i gotowością do głoszenia Jezusa wszędzie, gdzie Pan ich pośle – jest iskrą, która przygotuje świat na powtórne przyjście Pana.

Na koniec pragnę podziękować na ręce s. Przełożonej Siostrom ze Wspólnoty z Pokrzywna za gościnę, za wspólną modlitwę i wiele oznak życzliwości i pomocy w organizacji rekolekcji. Dziękujemy za świadectwo życia Sióstr – za otwartość na działanie Ducha Świętego i na drugiego człowieka. Nasz dom w Pokrzywnie jest bardzo dobrym miejscem do organizowania spotkań młodzieżowych i rekolekcji – kaplica, teren (ogród i park), domek, obecność sióstr seniorek, które mogą podzielić się doświadczeniem swojego życia oddanego Bogu, sprawiają, że pobyt tam obfituje w wiele łask.  Czas spędzony w Pokrzywnie jest dla nas wyjątkowy i z radością odwiedzimy Siostry ponownie.

                                                                                                             s. Katarzyna Starek OSU

wraz ze Wspólnotą Emmanuel z Gdyni