S. Małgorzata dzieli się radością towarzyszenia młodym w rekolekcjach oazowych organizowanych przez Ruch Światło – Życie.

Upragnione wakacje to oczywiście czas wypoczynku, spotkań, zwiedzania nowych miejsc, poznawania nowych ludzi. Jest to także, już od wielu lat, czas rozwoju wiary według drogi zaproponowanej przez ks. Franciszka Blachnickiego. Ruch Światło - Życie, który formuje młodych oraz rodziny proponuje przeżycie wakacyjnego czasu przez udział w rekolekcjach – Oazie, która stwarza możliwość zatrzymania się w drodze przy Bogu, który chce dać wytchnienie, ale także umożliwić pogłębienie relacji z Nim samym.

W tym roku w archidiecezji lubelskiej, w organizowanych przez Ruch Oazach bierze udział ok. 450 młodych – dzieci i młodzieży. W różnych miejscach archidiecezji zjeżdżają się oni, by przeżyć intensywny czas, który ma prowadzić do ożywienia relacji z Bogiem oraz drugim człowiekiem. Moją radością było towarzyszenie młodym w jednych tego typu rekolekcjach – Oazie Nowej Drogi III, która odbywała się w Polichnie.

Każdy dzień rozpoczynał się wspólną modlitwą i wprowadzeniem w temat dnia. Według zamysłu ks. Franciszka Blachnickiego, Oaza oparta jest w swej strukturze o tajemnice różańca świętego. W ten sposób, każdego dnia młodzi rozważają tajemnice z życia Jezusa i Maryi, mając równocześnie w czasie spotkań w grupach, możliwość konfrontacji własnych myśli, postaw, pragnień z wezwaniem do prawdziwie chrześcijańskiego życia. Wprowadzenie do przeżywania liturgii, związane z poszerzaniem wiedzy oraz praktyką, szkoła śpiewu i wspólne przeżywanie Eucharystii oraz nabożeństw okolicznościowych umożliwiają rzeczywiste doświadczenie wiary. Nie brakuje oczywiście czasu na nawiązywanie relacji, poznawanie siebie, a także wejście w modlitwę osobistą.

Pięknym doświadczeniem było dla mnie widzieć młodych, którzy - w dobie, gdy mówi się, że odchodzą oni od Kościoła i sakramentów – szukają Pana Boga, zadają ważne pytania i poświęcają swój czas, by wziąć udział w rekolekcjach. Godzą się także na wymagania, choć wiąże się to z trudem i pójściem pod prąd dzisiejszej modzie. Są  oni  także dla siebie nawzajem świadectwem. Jednym z wielu wzruszających dla mnie momentów było, gdy idąc na Eucharystię, słyszałam, jak młodzi zachęcają siebie nawzajem do podjęcia Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Dziękuję Panu Bogu za ten czas umocnienia, możliwość towarzyszenia młodym w ich zmaganiach i dzielę się radością przeżywania wiary w młodym Kościele. Cieszmy się, bo Pan działa!

s. Małgorzata Niemiec