Św. Urszula Ledóchowska
Święta znana jako „Apostołka uśmiechu”, zaangażowana w misję wychowania dzieci i młodzieży, szczególnie wrażliwa na potrzeby tych najbiedniejszych i opuszczonych, w pierwszych latach swego życia zakonnego zanurzona była w charyzmat i duchowość św. Anieli Merici. Pozostała jej duchową córką również wtedy, gdy weszła na drogę szczególnego Bożego wezwania, realizując swój własny, specyficzny charyzmat.
Julia Ledóchowska z mamą. |
Pochodziła z polskiej arystokratycznej rodziny. Jej ojciec, Antoni Ledóchowski, jako emigrant polityczny osiedlił się w Austrii i tam 14.IV.1865 roku urodziła się w Loosdorf Julia Ledóchowska, druga z siedmiorga dzieci Antoniego i Józefiny (z d. Salis-Zizers, Szwajcarki). W 1882 roku cała rodzina przeniosła się do Lipnicy Murowanej, na południu ziem polskich.
W Zgromadzeniu krakowskim. |
Julia wzrastała w rodzinie przepełnionej miłością i głęboko religijnej. Jej powołanie do życia zakonnego dojrzewało od lat dziecięcych. 18.VIII.1886 roku zapukała do drzwi klasztoru Sióstr Urszulanek w Krakowie i tam, po okresie próby została przyjęta do nowicjatu 17.IV.1887 roku. Otrzymała wówczas imię Urszula. 24.IV.1889 roku, złożyła śluby zakonne i odtąd służyła dzieciom i młodzieży w szkole i pensjonacie, prowadzonym przy klasztorze. Jako nauczycielka prowadziła m.in. lekcje j. francuskiego. Najbardziej sprawdzała się jednak w pracy wychowawczej. Wśród uczennic znana była jej dobroć, indywidualne podejście do każdej osoby, empatia i jasne stawianie wymagań. Dziewczęta wspominały potem: „Znała każdą z nas, znała nasze wady i zalety”.
Freski w kaplicy krakowskiej wykonane |
M. Urszula była utalentowana plastycznie. Spod jej pędzla wyszły liczne obrazy. Niektóre z nich do dziś zdobią kaplicę i klasztor Urszulanek w Krakowie. Nie zachowały się natomiast pierwsze freski w kaplicy, które U. Ledóchowska wykonała ok. 1899 roku.
Grota M. B. z Lourdes w ogrodzie klasztoru |
Matka Urszula była bardzo oddana swemu powołaniu. Takie cechy jak: gorliwość, rozmodlenie, umiłowanie woli Bożej, skromność, prostota, pracowitość i ujmujący sposób bycia, rozwijała i pogłębiała przez całej swoje życie zakonne. Charakterystycznym rysem jej duchowości była pobożność maryjna.
Klasztor urszulanek w Krakowie po rozbudowie szkoły |
Urszulanki krakowskie wspominały, że „rozpierała ją inicjatywa”. Miała wiele pomysłów, które realizowała tak na polu wychowawczym, jak i organizacyjnym. Dar ten wykorzystała szczególnie, gdy została przełożoną klasztoru (1904-1907). Idąc z duchem czasu przeprowadziła reformę programów nauczania w szkole urszulanek. Wybudowała też nowy gmach szkolny (1906-1907), z nowoczesnymi gabinetami specjalistycznymi. Najbardziej śmiałą jej inicjatywą było utworzenie przy klasztorze akademika dla studentek (1906), w okresie gdy kobiety zaczęto dopiero dopuszczać do studiów uniwersyteckich. Dodać należy także, że chcąc dostosować życie sióstr do nowych form apostolstwa, doprowadziła w 1907 roku do zmiany Konstytucji polskich klasztorów Urszulanek.
M. Urszula Ledóchowska w Petersburgu |
To zaangażowanie M. Urszuli Ledóchowskiej, jej wrażliwość na znaki czasu i niespokojny duch pchnęły ją jeszcze dalej. Pociągnięta perspektywą pracy wychowawczej na terenie Rosji, uzyskała zgodę na wyjazd do Petersburga. 31 lipca 1907 roku opuściła klasztor w Krakowie.
Nie przeczuwała wtedy jeszcze, że w jej życiu rozpoczął się zupełnie nowy etap, który z latami zaowocował założeniem nowego zgromadzenia zakonnego - Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
Obraz św. Urszuli Ledóchowskiej w kaplicy klasztoru |
Najważniejsze daty od 1907 roku:
1908 - zatwierdzenie autonomicznej wspólnoty urszulanek w Petersburgu
1914 - wyjazd M. Urszuli do Szwecji (Sztokholm) i sprowadzenie tam Sióstr z Petersburga (1915), a potem przeniesienie całej Wspólnoty do Aalborga w Danii (1918)
1920 - wyjazd z Aalbogra do klasztoru w Pniewach (Polska); pozwolenie Stolicy Apostolskiej na przekształcenie tego klasztoru w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego
1923 - zatwierdzenie pierwszych Konstytucji nowego Zgromadzenia
1939 - śmierć M. Urszuli Ledóchowskiej (Rzym, 29.V)
1983 - beatyfikacja M. Urszuli Ledóchowskiej (Poznań, 20.VI)
2003 - kanonizacja M. Urszuli Ledóchowskiej (Rzym, 18.V)
Opracowała s. Iwona Naglik OSU
Źródła:
ADK, A XXX, Spis sióstr chórowych klasztoru poznańsko-krakowskiego 1858-1916, s. 85.
ADK, C 4/2, Notatki kronikarskie 1883 nn., s. 23.
ADK, C 135, Listy Urszulanek SJK, s. 3-6.
Ledóchowska Józefa, Życie i działalność Julii Urszuli Ledóchowskiej, Poznań 1975.
Ledóchowska Teresa, Matka Urszula Ledóchowska a klasztor krakowskich urszulanek, [w:] Polscy Święci, red. J. Bar, t. 4, Warszawa 1984, s. 142-254.
Ledóchowska Urszula, Historia Kongregacji Sióstr Urszulanek Najświętszego Serca Jezusa Konającego, Poznań 1987.
W dzisiejszym fragmencie Ewangelii (Mk 10, 2-16) Jezus przypomina nam o nierozerwalności małżeństwa i wskazuje na prostotę serca dzieci. W odpowiedzi na pytania faryzeuszy podkreśla, że miłość małżeńska jest Bożym zamysłem od stworzenia świata. Zapraszamy do lektury refleksji Ojców Kościoła, którzy, opierając się na Słowie Bożym, pomagają nam zrozumieć, jak budować trwałe więzi oparte na Bożych zasadach.
Szukajcie najpierw Królestwa Bożego.
św. Aniela Merici
