Poezja - Boże Narodzenie
Niech Matka Najświętsza
z Swym Synem
będzie zawsze z Wami
- w radościach, by je uświęcać,
- w trudnościach, by pocieszać,
- w pragnieniach, by pomagać do ich spełnienia.
M. Konstantyna Baranowska OSU
(albo „Cicho Maluśki", na mel. „Witajmy Jezusa")
W maleńkiej szopeczce aniołkowie grają,
pasterze i trzody w zachwyceniu stają
a Maryja słodko w ciszy
na rękach synka kołysze - Malusieńkiego
Wtem w ciszę szopeczki i w otwarte wrota
z dalekich obcych stron wszedł grzesznik niecnota
co nabroił - wiele złego
jeszcze ponoć pił do tego - jak to mówiono.
Gdy stanął przy dziecku, zawstydził się wielce,
skruszyło się w nim złe, zatwardziałe serce
więc uklęknął na kolana
i popatrzył się na Pana - Malusieńkiego.
A potem z węzełka wyjął kukiełeczkę
i chciał nią nacieszyć świętą Dziecineczkę,
lecz malutkie Dzieciąteczko
buzię krzywi w podkóweczkę - twarzyczkę chowa.
Ale Panieneczce, co siedziała cicha,
żal się wnet zrobiło biednego grzesznika,
więc mu ręce otworzyła
a Dzieciątko poprosiła - ach przebacz mu.
Lecz nawet Jej prośba niewiele pomaga
nie chce wcale spojrzeć, choć Matka go błaga
i malutkie Dzieciąteczko
buzię krzywi w podkóweczkę - twarzyczkę chowa.
Lecz teraz w grzeszniku fantazja odżyła
do Dziecka się zwrócił, ufność z niego biła,
kiedy Matka o coś prosi -
któż to widział tak grymasić - cicho Maluśki.
Co więc zrobić miało, ustąpić musiało
do złego grzesznika ślicznie się zaśmiało,
wyciągnęło rączki grzecznie
utuliło go serdecznie i uściskało.
M. Teresa Ledóchowska OSU
Słowo Mądrości Przedwiecznej -
daj naszym słowom mądrość dojrzewającą w milczeniu.
Słowo Jedyne -
naucz nas umiaru w słowach.
Słowo Wszechmocne -
udziel naszym słowom swojej mocy
gdy mówić każesz o dobrej sławie.
Słowo milczące -
spraw, abyśmy umieli wiele przemilczeć
i nie szukali w słowach ulgi czy rozgłosu.
Słowo do końca wierne swemu Ecce venio -
spraw, aby nasze słowa były rzetelne
i czynem się stawały.
Słowo w przedziwnym poznaniu przez Ojca zrodzone
i wraz z Ojcem owocujące Duchem Miłości -
spraw, niech nasze słowa pochodzą z głębi poznania i miłości Boga.
Słowo, któreś Ciałem się stało -
spocznij w noc swego Narodzenia na naszych wargach i w naszych sercach
i znajdź je naznaczone wewnętrznym do Ciebie podobieństwem. Amen.
M. Paula Kępińska OSU
Środa Popielcowa stawia nas wobec prawdy o naszym życiu. Popiół, który dziś przyjmujemy na nasze czoła, przypomina o kruchości i przemijaniu. A jednak Słowo, które słyszymy, mówi o czymś więcej niż tylko o przemijaniu – mówi o nadziei. W centrum tej nadziei stoi Bóg, którego cechy prorok Joel wymienia z taką precyzją, jakby chciał nam przypomnieć, że nie idziemy w nieznane, wracając do Niego. Wracamy do Kogoś, kto nas kocha bardziej, niż jesteśmy w stanie to zrozumieć.
Wiernie i radośnie
trwajcie w rozpoczętym dziele.
św. Aniela Merici