NIEDZIELA CHRZTU PAŃSKIEGO

 

        

 

Ojcowie Kościoła Niedzielę Chrztu Pańskiego

 

Dzisiejsze czytania prowadzą nas ku głębokiemu doświadczeniu miłości Boga, który objawia się jako nasz Ojciec, przyjmuje nas jako swoje dzieci i nadaje sens naszemu życiu, włączając nas w misję Jego Syna. Przez sakrament chrztu stajemy się uczestnikami tego objawienia i przemieniającej mocy Boga.

Pierwsze czytanie: Iz 40, 1-5. 9-11

Słowa proroka Izajasza brzmią jak hymn nadziei: „Pocieszcie, pocieszcie mój lud!” (נַחֲמוּ נַחֲמוּ עַמִּי – nachamu, nachamu ami). Powtórzenie tego wezwania podkreśla intensywność Bożego pragnienia, by przynieść pociechę swojemu ludowi. To nie tylko zaproszenie, ale wręcz rozkaz dla tych, którzy głoszą Słowo Boże, by byli świadkami sensu i nadziei dla innych. Prorok zapowiada przyjście Boga, który „objawi swoją chwałę” (kabod JHWH). W Biblii hebrajskiej kabod oznacza coś ciężkiego, doniosłego – nie jest to tylko blask, ale pełnia Bożej obecności, która zmienia wszystko. „Wszyscy ludzie razem ją zobaczą” – Bóg nie ukrywa swojej miłości, ale objawia ją wszystkim narodom, co znajdzie swoje wypełnienie w Jezusie Chrystusie. W obrazie Pasterza widzimy czułość Boga: „Jak pasterz pasie swoją trzodę” (רֹעֶה עֶדְרוֹ – ro’e edro). Pasterz nie tylko prowadzi, ale także podnosi słabe owce i otacza je opieką. Ten obraz jest zapowiedzią Jezusa – Dobrego Pasterza.

Drugie czytanie: Tt 2, 11-14; 3, 4-7

Święty Paweł w Liście do Tytusa używa niezwykle podniosłego języka, by mówić o Bożej łasce: „Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom” (ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ – epephanē hē charis tou Theou). Słowo epephanē (stąd epifania) oznacza coś, co w pełni się ujawnia, jak światło rozpraszające mrok. Paweł podkreśla również „błogosławioną nadzieję” (μακαρίαν ἐλπίδα – makarian elpida), czyli pewność zbawienia, która płynie z Bożego działania. Łaska nie tylko zbawia, ale przemienia nasze życie, ucząc nas, „abyśmy wyrzekli się bezbożności” i „oczekiwali chwały naszego wielkiego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa”.

W drugiej części czytania Paweł mówi o „odnowieniu przez Ducha Świętego” (ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου – anakainōseōs Pneumatos Hagiou), co wskazuje na głęboką przemianę człowieka. Słowo anakainōsis oznacza nie tylko odświeżenie, ale całkowite odtworzenie – nowe stworzenie.

Ewangelia: Łk 3, 15-16. 21-22

Ewangelia św. Łukasza opisuje wydarzenie chrztu Jezusa, które jest kluczowym momentem w Jego misji. Jan Chrzciciel zapowiada przyjście Mesjasza, mówiąc: „On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem” (ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί – en Pneumati Hagiō kai pyri). Słowo „ogień” wskazuje na oczyszczającą i przemieniającą moc Ducha Świętego, który spala to, co grzeszne, a wydobywa to, co czyste.

Podczas chrztu Jezusa dzieją się niezwykłe rzeczy:

1. Otwarte niebo – znak nowej relacji między Bogiem a człowiekiem. Słowo „otworzyło się” (ἀνεῴχθη – aneōchthē) wskazuje na działanie, które ma trwały skutek. Niebo pozostaje otwarte nad nami przez Jezusa.
2. Duch Święty w postaci gołębicy – symbol pokoju, nowego stworzenia i obecności Boga. Gołębica nawiązuje również do historii potopu, kiedy to przyniosła gałązkę oliwną jako znak nowego początku.
3. Głos Ojca – „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Σὺ εἶ ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα – Sy ei ho Huios mou ho agapētos, en soi eudokēsa). Słowo eudokēsa oznacza nie tylko zadowolenie, ale głęboką radość i przyjęcie. To wyraźne objawienie Trójcy Świętej: Ojca, Syna i Ducha.

Tajemnica dnia: Należymy do Boga

Chrzest Jezusa przypomina o naszym chrzcie. W tym sakramencie zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i obdarzeni Jego łaską. Święty Grzegorz z Nazjanzu powiedział: „Nic nie sprawia Bogu takiej przyjemności jak nawrócenie i zbawienie ludzidla których istnieje każde Jego słowo i każde objawienie. On chce, abyście stali się żywą siłą dla całej ludzkości, światłami świecącymi na świecie. Macie być promiennymi światłami, stojąc obok Chrystusa, wielkiego światła, skąpanymi w chwale Tego, który jest światłem nieba.”.

Jako dzieci Boga mamy nie tylko godność, ale i misję. Jesteśmy powołani, by być „światłami świecącymi na świecie” i świadkami Jego miłości. Niebo, które otworzyło się nad Jezusem, jest również otwarte nad nami, przypominając, że nasze życie jest zakorzenione w Bożym planie miłości.

Pytania do refleksji

• Czy pamiętam o mojej tożsamości dziecka Bożego w codziennych decyzjach i działaniach?
• Jak realizuję moją misję bycia „światłem” dla innych?
• Czy moje życie odzwierciedla wdzięczność za łaskę chrztu?
• Jak odpowiadam na Boże zaproszenie do nawrócenia i budowania relacji z Nim?

Zachęta

W tym tygodniu zatrzymaj się na chwilę refleksji nad swoją relacją z Bogiem. Podziękuj Mu za dar chrztu i proś Ducha Świętego, by odnowił w Tobie radość z bycia dzieckiem Bożym. Pomyśl, jak możesz być świadkiem Bożej miłości w swoim otoczeniu – przez słowo, gest czy modlitwę. Stań się „światłem świecącym na świecie”, skąpanym w chwale Tego, który jest „światłem nieba”.

więcej rozważań »