Natalia Tułasiewicz przyszła na świat 9 kwietnia 1906 roku w Rzeszowie. Pochodziła z rodziny o głębokich tradycjach patriotycznych i chrześcijańskich. Mimo problemów zdrowotnych, takich jak gruźlica, z determinacją realizowała swoje cele edukacyjne i zawodowe. Jej dzieciństwo i młodość naznaczone były atmosferą ciepła rodzinnego, umiłowania Boga i Ojczyzny.
To kolejny artykuł z serii „Decyzje: biblijny tutorial”, w której przyglądamy się biblijnym postaciom stojącym przed kluczowymi wyborami. Każdy, kogo Bóg powołuje, musi zmierzyć się z wewnętrznymi obawami i zewnętrznymi trudnościami. Tym razem przyjrzymy się Mojżeszowi – człowiekowi, który wątpił w siebie, ale ostatecznie zaufał Bogu i stał się przywódcą Izraela. Jakie lęki go paraliżowały? Co sprawiło, że mimo wszystko podjął wyzwanie? Jak jego historia może pomóc nam w naszych decyzjach?
Piątek 7 marca 2025 roku był szczególnym dniem w życiu wspólnoty urszulanek w Częstochowie. Rano została odprawiona ostatnia Msza Św. w budynku klasztoru przy ul.3 Maja 2/4. Był to dla wszystkich sióstr bardzo wzruszający moment. Polały się łzy…
Wiosna, z każdej strony, zagląda do naszej SAMOTNI w Pruszczu, a my w dniach 10-16 marca 2025 r. przeżywałyśmy bardzo kameralne, rekolekcje wielkopostne z pisaniem ikony krzyża.
„Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił (ἐκένωσεν, ekenōsen) samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,6-7). Wcielenie Syna Bożego to początek Jego ogołocenia. Jezus nie tylko staje się człowiekiem, ale wybiera drogę uniżenia – od betlejemskiej groty, przez życie w ukryciu, aż po śmierć na krzyżu. Ogołaca się z chwały, z należnej Mu czci, z ludzkiego bezpieczeństwa. Oddaje wszystko, by być z nami i dla nas. Chce, żeby Jego światło zamieszkało w naszej ciemności.
Matka Bożena Szerwentke (1902-1982), urszulanka Unii Rzymskiej, całe swoje życie poświęciła edukacji i formacji młodych kobiet w duchu urszulańskim. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej, gdzie szybko dostrzeżono jej charyzmat i zdolności organizacyjne. Była biologiem z wykształcenia, a jej szeroka wiedza z zakresu filozofii i teologii, połączona z wyjątkowym talentem pedagogicznym, pozwalała jej skutecznie podejmować tematy nurtujące młodzież.
Gdy wiosna budzi się do życia, ziemia pokrywa się drobnymi kwiatami, które niczym małe, ciche zwiastuny nowego życia przynoszą nadzieję i radość. Wśród nich dwa wyróżniają się szczególnie: fiołek i krokus. Te niepozorne rośliny od wieków skrywają w sobie bogatą symbolikę, która może stać się inspiracją na drodze wiary. Jeden uosabia pokorę, drugi cierpliwą miłość – obie te cnoty prowadzą człowieka do głębszego spotkania z Bogiem.
Czwarta niedziela Wielkiego Postu różni się od pozostałych – jest jak promień światła w czasie pokuty, jak ciepły powiew wiatru w chłodnej wędrówce. Nazywana jest Niedzielą Laetare, od pierwszych słów introitu: Laetare, Ierusalem... („Raduj się, Jerozolimo…”). Jest to moment wytchnienia w wielkopostnej drodze – liturgia rozjaśnia się, dopuszczony jest różowy kolor szat - symbol nadziei, która już rozświetla mrok pokuty, a Kościół przypomina, że mimo trudu zmierzamy ku radości Zmartwychwstania.
Boże jesteś moim Życiem, bo mnie wypełniasz.
św. Maria od Wcielenia
